OS-moment: De goldrush van Van Gennip
De Winterspelen van 1988 in Calgary: vrijwel iedere Nederlander met een voorliefde voor schaatsen zal daarbij denken aan Yvonne van Gennip en haar 'goldrush'.
De geboren Haarlemse toonde zich in Calgary van de buitencategorie. Ze wist achtereenvolgens op de 3000, 1500 én 5000 meter een gouden medaille in de wacht te slepen namens Nederland.
En dat terwijl Van Gennip een voorseizoen kende met behoorlijke tegenslag. Ze begon met een gebroken arm in mei. Daardoor ging ze schuin lopen en kreeg ze prompt last van haar enkel.
"Ik liep de hele zomer lang behoorlijk te klooien", herinnerde ze zich in 2013. "Als het één over was, kreeg ik weer wat anders. Eenmaal op het ijs kreeg ik een wond op mijn wreef, dat werd van kwaad tot erger. Ik moest vanuit Amerika terug naar huis om de wond door een operatie dicht te laten maken."
Eenmaal weer terug op het ijs merkte Van Gennip dat de operatie een behoorlijke invloed op haar had. Ze stak niet in grootse vorm. "Ik merkte dat het behoorlijk heftig had uitgepakt. Iedereen sjeesde me voorbij. Ik dacht echt: hoe moet dit nog iets gaan worden?"
In de aanloop naar de Spelen reed de 23-jarige Van Gennip redelijk goed op het NK, maar pas bij het EK kon ze zich meten met de internationale top. Ze werd derde. "Dat ging dus wel redelijk. Daarna was het zaak om niet te proberen alles nog een beetje in te halen", doelde ze op haar blessureleed.
De 3000 meter verliep al op rolletjes voor Van Gennip en steeg ze boven zichzelf uit. Met 4.11,94 zette ze een nieuw wereldrecord op de klokken en liet ze een trio Oost-Duitse vrouwen achter zich. Andrea Ehrig, Gabi Zange en Karin Enke, die respectievelijk tweede, derde en vierde werden, moesten het goud aan Van Gennip laten.
Na de drie kilometer besloot Van Gennip in voorbereiding op de 1500 meter af te zien van ceremonies. Ze liet de huldiging aan zich voorbij gaan. "Ik wilde in een roes blijven en me nergens door te laten afleiden. Achteraf gezien was dat best wel heftig, de Oost-Duitse vrouwen namen mij dat ook best wel kwalijk. Maar stel dat ik slecht zou rijden, dan zou ik mezelf wel voor mijn kop kunnen slaan."
Op de schaatsmijl was ze opnieuw de Oost-Duitse vrouwen de baas. Nu schaatste Van Gennip zich naar een olympisch record met een tijd van 2.00,68. Ze was daarmee een fractie sneller dan Enke, die 2.00,82 reed. Ehrig werd derde in 2.01,49.
Wat resteerde in Calgary was de vijf kilometer. Na twee gouden plakken had Van Gennip geen moeite om zich daarvoor op te laden. "Op de één of andere manier lukte dat wel, ik kreeg zelfvertrouwen. Ik zei steeds tegen mezelf: 'Maak je niet druk, je hebt er twee, een derde zou fantastisch zijn, maar als het niet lukt is dit al heel erg mooi'. Tegelijkertijd besefte ik: dit moet gewoon kunnen."
En het kón. Opnieuw wist Van Gennip beslag te leggen op de gouden medaille, opnieuw schaatste ze naar een wereldrecord (7.14,13) en opnieuw waren het twee Oost-Duitse vrouwen die in het stof beten. Ehrig eindigde nogmaals als tweede (7.17,12) en Zange werd derde in 7.21,61.
Gek genoeg volgde daarna een vervelende periode voor Van Gennip. "Aan de ene kant werd er tegen me gezegd: 'Je moet stoppen, dit is je hoogtepunt'. Voorafgaand aan de Spelen had ik er niet aan gedacht om te stoppen, want ik was topsportster en dat was een machtig mooi iets om te kunnen zijn."
"Maar aan de andere kant hadden die mensen wel gelijk: het kón ook nooit beter gaan, dat was gewoon zo." De volgende Olympische Spelen, die van 1992 in Albertville, eindigden voor Van Gennip in een teleurstelling, waarna ze besloot haar carrière te beëindigen.
Bekijk hier de goldrush van Van Gennip:
Aftellend naar de Olympische Winterspelen in Sotsji belicht schaatsen.nl elke dag een olympisch moment.