De strijd om het oranje verdwijnt vanaf deze week voorlopig even naar de achtergrond. Er wordt gereden om anders leiderstruien. Eerste natuurlijk deze week de Vierdaagse, met een uiterst bijzonder pak voor de leiders. Niet zoals vroeger het befaamde spruitjespak, maar wel een exemplaar dat qua lelijkheid kan wedijveren met de zee van spruitjes op een witte achtergrond. Het spruitjespak bereikte uiteindelijk een soort cultstatus, en dat zou met dit leiderspak ook best eens kunnen gebeuren. En daarna staat natuurlijk de strijd om het roodwitblauw centraal, dat van de nationale kunstijstitels.
Maar eerst nog eens kijken naar dat oranje, dat dus vooralsnog om de schouders hangt van Bob en Elma de Vries. Voor de eerste is dat eigenlijk niets bijzonders meer. Vorig jaar februari zegevierde de boer uit Haule al voor de vijfde keer in een cupcompetitie van de KNSB. Dat is geen toeval. Voor Bob de Vries heeft de cup wel degelijk waarde.
Niet voor niets vergelijkt de alleskunner van A-ware de cup met een klassieker. ’’Die wordt al jaren verreden. Op de lijst met winnaars staan heel grote marathonschaatsers uit het verleden en het is altijd een eer als je je eigen naam daar ook tussen kunt vinden.’’ In de eerste fase van dit seizoen zag De Vries de cup nog niet echt als doel. ’’Maar nu ik dat pak eenmaal heb is het eigenlijk meteen wel een doel geworden.’’
De Vries vocht in het verleden meerdere keren een verbeten strijd uit om de eindzege in de cup. Met Jan Maarten Heideman, maar zeker ook met de Fransman Cedric Michaud. Aan de winst van zijn eerste cup denkt De Vries nog altijd met veel plezier terug. ’’Toen was het verschil voor de laatste wedstrijd twee punten. Daar zat zoveel spanning in de wedstrijd, dat was prachtig. En als je ‘m dan pakt, is er ook een echte ontlading.’’
Die strijd miste De Vries wel eens in de jaren daarna, waarin het belang van de cup steeds meer ondergeschikt leek te raken ten opzichte van dagsucces. ’’Bij zo’n mooie prijs hoort eigenlijk ook een mooie strijd. Daarom vind ik het echt jammer dat weinig jongens de laatste jaren meer echt voor de cup willen rijden. Er mag echt meer concurrentie komen in die strijd. Bij mijn laatste cup wist ik al lang dat ik die ging winnen. Dat geeft na de laatste wedstrijd een heel ander gevoel dan wanneer je ‘m op de laatste avond veiligstelt.’’
Voig jaar moest hij de cup laten aan ploeggenoot Ingmar Berga, die nu rijdt aan de zijde van Crispijn Ariëns, de laatste winnaar die niet uit de ploeg van Jillert Anema kwam. Bij Okay Fashion & Jeans ligt de prioriteit echter ook niet bij de cup, en dat is terug te zien in de wedstrijden. ‘’Ik had wel verwacht dat zij ervoor zouden rijden, maar daar heb ik nog niet veel van gemerkt’’, stelt De Vries. In Mats Stoltenborg heeft hij uiteraard wel een geduchte concurrent, maar ook dichterbij huis ziet De Vries nog een rivaal. ’’Niels Mesu heeft er ook wel oren naar. En hij rijdt heel constant. Alleen maar mooi, want het betekent dat je niet kunt verslappen.’’
Ach jaar geleden beleefden Bob en Elma de Vries een bijzonder moment: ze wonnen allebei de KNSB Cup, de voorloper van de KPN Cup. ’’Zaten we samen in de arrenslee, dat was wel heel speciaal.’’
Dat herinnert Elma de Vries zich ook maar al te goed. En de 33-jarige rijdster van Palet Schilderwerken heeft best trek in een herhaling. ’’Aan mij zal het niet liggen’’, zegt ze lachend. ’’En als ik mijn broertje een beetje ken, heeft hij daar zijn zinnen ook wel op gezet.’’
Eigenlijk, vervolgt Elma de Vries, had ze in deze fase van het seizoen nog niet zo me het leiderspak bezig willen zijn. ’’Het is nog vroeg in het seizoen. Maar als je dat pak eenmaal hebt, geef je het ook niet zo weg. Betekent dus dat ik er na de jaarwisseling bij de hervatting van de cup wel echt voor ga rijden.’’ Een tactisch andere aanpak dus, al betekent dat volgens Elma de Vries niet per definitie behoudend. ’’Aanval is de beste verdediging’’, zegt ze veelbetekenend.
De concurrentie is te overzien. Die komt, stelt ze, eigenlijk maar van één vrouw: Lisa van der Geest. ’’Dat is de enige die er in mijn beleving serieus mee bezig is. De andere meiden staan sowieso al op afstand.’’
Winnen van de cup is voor Elma de Vries wel een kroon op haar seizoen. ’’Het is een grote prijs. Maar eerlijk gezegd denk ik dat de waarde niet direct zit in de winst aan het einde van de competitie, maar in het feit dat je gedurende dat seizoen in dat oranje leiderspak mag rijden. Het is mooi, het is herkenbaar en het is een toegevoegde waarde.’’