Er zat zaterdagmiddag niet één beschermengeltje op het Vikingschip stiekem naar binnen te loeren, het hele dak was bezaaid met spirituele wezens die de zwalkende schaatsmannen van TeamNL voor het onheil behoedden. De rit die Beau Snellink op de vijf kilometer afleverde, was zo beroerd dat een beloning simpelweg ongepast zou zijn. Hij had een simpele opdracht, maar faalde hopeloos. Dankzij de hulp van buitenlandse stayers (Sander Eitrem en casey Dawson) kon iedereen in het oranjekamp toch opgelucht ademhalen. Want de negen startplekken bij de mannen waren zo goed als zeker veiliggesteld, verzekerden vele betrokkenen.
Snellink zwalkte naar de veertiende tijd (6.18,07). Zijn resultaat bracht de Hollandse delegatie in rep en roer, want het had er alle schijn van dat daardoor de heilige missie van TeamNL (maximale quota behalen) in het zicht van haven gedoemd was te mislukken. De Russische Pool Vladimir Semirunniy (6.13,56) en de Italiaan Riccardo Lorello (6.16,61) uit het eerste paar hadden zo hard gereden dat ze een fikse zak World Cup-punten tegemoet konden zien. Dat zou betekenen dat ze Snellink uit de top-15 van de algemene rangschikking zouden stoten, en daardoor Nederland van een olympische startplek zouden beroven.
De hoop werd daarom gevestigd op de rijders in het laatste paar, Casey Dawson en Sander Eitrem. Zij móesten goed scoren om dat doemscenario niet te laten uitkomen; Semirunniy mocht niet op het podium eindigen.
De beschermengeltjes moeten het zenuwslopende spel in het matig bezette stadion hebben gemanipuleerd ten faveure van schaatsland nummer 1, dat kan niet anders. Eitrem finishte als nummer drie net voor Semirunniy, en griste zo de punten weg die de Pool langs Snellnk hadden kunnen loodsen. En godzijdank bleek Lorello bij de eindafrekening evenmin voldoende punten te hebben gesprokkeld om nog over de Nederlander te jumpen.
