Het is het leven van een marathonschaatser. Hartje winter kan de agenda worden gedicteerd door de natuur, zeker als er op zó een korte termijn een mooie ijsvloer kan worden geprepareerd als in Winterswijk. Voor de tweede keer was de gemeente tegen de Duitse grens gastheer van de eerste natuurijsmarathon. ,,Daar hebben veel mensen hard voor gewerkt, en het is mooi dat de schaatsers hier nu kunnen rijden’’, stelde een trotse loco-burgermeester Sandra Metaal.
Zij zag hoe de koers bij de vrouwen een primeur opleverde voor Sofia Schilder. De 19-jarige boekte haar eerste zege op het hoogste niveau, en dat terwijl haar ploeg AH Zaanlander behoorlijk was uitgedund. Marijke Groenewoud en Bente Kerkhoff strijden deze dagen in het OKT om de olympische startbewijzen, Elisa Dul liep eerder in de week een dubbele beenbreuk op.
,,Dan moeten we het met z’n tweetjes doen’’, stelde Schilder als nuchtere Noord-Hollandse. En twee, dat was Schilder in gezelschap van Maaike Verweij. Dat vereiste wel een iets andere manier van koersen. ,,Je moet dan echt wel overal bij zitten, heel alert rijden. En dat hebben we gedaan.’’
Langs de kant dampte de snert en kropen de oranje mutsjes wat dichter naar de boarding, op het ijs ontvouwde zich een koers waarbij niemand aan de greep van het peloton kon ontsnappen en het met elke ronde duidelijker werd dat de ontknoping moest komen in de vorm van een sprint. ,,Daarin zou ik het voortouw nemen en Maaike echter mij gaan zitten’’, verkondigt Schilder. ,,Maar het liep anders. Jet Fransen kwam ertussen en ik moest best van ver komen. Maar dat bleek uiteindelijk niet té ver. Ik kon er nog voorbij komen.’’ Schilder hield Lianne van Loon en Esther Kiel achter zich.
,,Voor mij was dit eigenlijk de eerste sprint om een overwinning in de Topdivisie’’, vervolgt Schilder. ,,Ik zat eerder wel vaak op plek vier of vijf, maar dit was anders.’’ Zodanig anders dat ze haar eerste overwinning binnensleepte. ,,Ik heb er vaak dichtbij gezeten, maar ik ben echt blij dat het nu gelukt is. Ja, dat is echt een doel geweest, zoals nu het winnen van een tweede een doel wordt. Want Jillert zegt altijd dat één keer winnen geluk kan zijn, maar twee keer winnen niet.’’
Dit is wel waarvoor ze na vorig seizoen de ploeg van Wokke verwisselde voor de professionele omgeving van AH Zaanlander en de bewezen succesvolle aanpak van Jillert Anema. ,,Absoluut. Ik ben ook heel blij met mijn keuze, merk ook dat ik beter word. Sterker en sneller. Dat blijkt er ook wel uit dat ik nu beter kan meedoen in de koersen. Dat kon ik eerst niet. En dan kom je dus ook in een positie zoals vandaag.’’
Schilder had genoten van het ’avondje Winterswijk’. ,,Ja, het komt natuurlijk verrassend, maar ergens weet je dat het vriest en dat dit kan gebeuren.’’ Nadat ze wakker werd wierp Schilder een blik op haar telefoon. ,,Zag ik een berichtje van Jillert: marathon vanavond. Ja, dat vind ik wel leuk. Het zijn toch andere wedstrijdjes dan normaal, al moet je er wel even voor in de auto zitten.’’ Dat ’even’ was een understatement. In het peloton werd al verzucht dat Winterswijk ’voor niemand dichtbij is’. Dat klopte wel. Gemiddeld zaten de meesten toch zo’n twee uur in de auto. ,,Klopt. Wij ook vanuit Heerenveen. Maar dat zijn wedstrijdjes als deze waard. En je komt nog eens ergens.’’
En het kerstdiner? Schilder, lachend: ,,Dat hadden we toch al niet. Mijn moeder is Pools en daar kennen ze geen tweede kerstdag. Wij hebben kerstavond en eerste kerstdag al lekker gegeten.’’
