Op het ijs niet doorgebroken, toch wereldkampioen

Voor velen kwam de zege van Gerben Jorritsma op 14 november 2015 onverwacht. Als 22-jarig talent eindigde hij voor Pavel Kulizhnikov en Kjeld Nuis door in Calgary twee seconden van zijn persoonlijk record af te rijden. De 1.07,20 leidde tot de grootste overwinning in zijn carrière. Want ondanks dat zijn winst de voorbode bleek te zijn voor vele prijzen, liep het anders.

Jorritsma vertelt over zijn route: “Mijn groei ging best wel hard. In het eerste seizoen als prof plaatste ik mij niet voor de World Cups, maar dat jaar daarna reed ik mee op de mass start en de 500 meter, waar ik gelijk mijn eerste medaille behaalde, brons. Vanaf toen ging het eigenlijk heel snel. Ik had een topseizoen gedraaid en in mijn derde jaar won ik een wereldbeker.”

“Die overwinning kwam niet geheel onverwacht, maar was wel speciaal. Omdat we in Canada reden, viel het mee hoeveel er op me afkwam. Journalisten schreven door het tijdsverschil pas de dag erna over. En ik zat in de wereldbekercyclus, dus voor mij was de week erop weer de volgende race. Je leeft van wedstrijd tot wedstrijd.”

“Als schaatser win je wel vaker. Op jonge leeftijd begin je met schaatsen en na elke zege wil je meer en meer. Dan ben je gelijk alweer bezig met de volgende wedstrijd. Ik denk ook dat dat de kracht is van schaatsers. Op het moment dat je gaat genieten van iets, ben je niet meer bezig met je doel.”