Het vreugdegehuil van de mannen van SOS Kinderdorpen moet tot in het volgende dal in de Dolomieten te horen zijn geweest. Begrijpelijk, want de ploeg die zo’n stroeve start kende in het seizoen zag niet alleen Sjoerd Huisman winnen, maar in zijn kielzog Karlo Timmerman als tweede eindigden. Douwe de Vries maakte op plaats vijf het succes compleet voor zijn team, dat zo drie man bij de eerste vijf zag eindigen.
"Een fantastische dag voor de ploeg", oordeelde Karlo Timmerman, die zijn eigen kansen op winst teniet zag worden gedaan door teamgenoot Huisman. De Andijker was simpelweg sneller deze dag, stelde Timmerman. "We rijden als ploeggenoten natuurlijk niet tegen elkaar, maar nu konden we met z’n tweeën om de winst sprinten. En het is goed voor Sjoerd. Ik heb al de nodige wedstrijden gewonnen met de steun van de ploeg, nu is het zijn beurt."
Huisman kon die opsteker best gebruiken. De cupwinnaar van vorig seizoen kende tot nu namelijk geen al te beste winter, wat veroorzaakt werd door fysieke ongemakken. "Ik heb last gehad van een virusinfectie waar mijn lijf heel lang tegen gestreden heeft. Als gevolg daarvan heb ik zeven weken geen wedstrijd kunnen rijden", vertelde Huisman.
Inmiddels is hij weer op de weg terug. Hij zegevierde al op Flevonice, in de laatste wedstrijd van de Super Prestige. "Dat was nog over 75 kilometer. Dit was toch weer 25 kilometer verder. Die afstand heb ik nog niet in de benen, en dus was het maar afwachten hoe het lichaam zich zou houden. Dat ik tot het einde meekon en vervolgens in de sprint ook nog zo goed was, heeft me wel verrast."
Dat het tot een sprint kwam, was veel minder verrassend. De vijfde editie van de Memorial voor de grondlegger van het schaatsfestijn op de Weissensee gaf weliswaar enkele ontsnappingen te zien, maar veel meer dan plaagstootjes waren het over het algemeen niet. In ieder geval niets waar het peloton wakker van lag. Bovendien lieten zich ook mannen voorin zien die je juist over zeven dagen in de Alternatieve Elfstedentocht zou verwachten. Voor hen stond de race vooral in het teken van ritme opdoen, leek het.
Op het Oostenrijkse bergmeer, waar de zon voor het eerst in dagen weer met regelmaat te zien was, werden alle vluchters dan ook weer vrolijk in de kraag gevat door het voortrazende peloton, dat nauwelijks uitdunde. Dat laatste was ook kenmerkend voor de wedstrijd. Redelijk goed ijs en prima omstandigheden maakten dat vrijwel iedereen tot de streep meekon.
Maar op de meet werd dan eindelijk het verschil gemaakt door Huisman, die al vlot weer toegroeit naar zijn oude vorm. En daarover is hij zeer te spreken. Want Huisman voelde zich toch een beetje schuldig. "Ik word niet voor niets gehaald door deze ploeg. Ze verwachten overwinningen van me, en die kon ik niet bieden. Tot nu. Ik ben heel blij dat ik nu iets kan inlossen voor de ploeg."