Dat ze later deze maand naar Salt Lake City en mag Calgary, dan even thuis slaapt voor een wereldbeker in het eigen Heerenveen en vervolgens in Hamar weer naar schaatsgeluk kan zoeken, wist Kok al sinds vrijdag. De aarde rond om olympische plaatsen veilig stellen, medailles te rapen en zichzelf continu uit te dagen en te verbeteren: veel mooier kan de belevingswereld van 's lands beste sprinter niet zijn. "Heerlijk en leuk, samen met de ploeg én Marrit op reis. We hebben er nu al zin in", kraaide Kok vrolijk voor de camera van de NOS, bij het nabeschouwen van de winnende rit.
Die was, in 1.13,59 gereden, keurig, maar niet heel bijzonder. Dat vond ze vooral zelf, en dat werd ingegeven door het resultaat waarmee ze een week geleden op dezelfde ijsbaan op de proppen kwam. Het verschil vond ze eenvoudig te verklaren: het gehannes met de handen waarmee ze zich niet goed raad wist in de race. "Op mijn rug of niet op mijn rug, dat probeerde ik. De ene keer lukt het beter dan in de andere rit. Dat oefenen is lastig, omdat de coördinatie nogal kan wisselen. Maar ik moet dat blijven trainen. Vorige week reed ik hier 1.12. Nu niet, dus dat is jammer, al was het ruim genoeg voor de overwinning. dat is mooi", oordeelde ze. Het juichen, met de armen de lucht in, verliep heel wat beter...
Ze voelde de vermoeienissen van het weekend behoorlijk, volgens Kok mede een reden dat ze niet tot een superrace in staat was geweest. "Gisteren (zaterdag, red.) heb ik twee keer een 500 meter gedaan, daar sta je de volgende ochtend stijf van op. Een week terug schaatste ik alleen een 1000 meter. Och, ik ben blij hoor, met wat mijn niveau momenteel is. Dat hoop ik de komende weken door te bouwen."
De uitslag van de 1000 meter staat hier
