Als een soort losgeslagen cowboys die azen op de meest begeerde rodeotitel van het land jagen Kjeld Nuis en Joep Wennemars elkaar op tot grote hoogte. De benen van de mannen staan op springen, de longen in hun borstkas raken geperforeerd door het onophoudelijke, wilde gepomp van zuurstof zo gewenst is vanwege de constante ademnood waarin beiden verkeren. Wat zich ontvouwt op het ijs is een bikkelhard gevecht tussen twee topschaatsers die hun gebruikelijke branie in woorden naast de baan een minuut en driekwart omzetten in een onvergetelijk schouwspel. Het is, naast de sprintshow van Jenning de Boo op vrijdagavond, een nieuw hoogtepunt op het 40e Daikin NK Afstanden.
De afloop? Eigenlijk maakt die niet uit; de twee verdienen beiden evenveel lof voor het amusement dat ze de achtduizend oververhitte supporters 'in de zaal' hebben geboden. Oké, de winst belandt bij Nuis, de oude, doorgewinterde en nooit verzadigde nestor van het hedendaagse schaatsen in Nederland. Het is net iets meer inhoud dat het verschil bepaalt op de streep: 1.43,49 om 1.43,72 voor Wennemars. Dat de bijna onmenselijke inspanning uit zijn tenen is moeten komen, kan als net zo goed als overbodige informatie worden beschouwd. Echt niemand in Thialf is ontgaan dat de heren zich total loss hebben gereden in 1500 meter. Chapeau!
Sport van de bovenste plank. Net zo mooi als de utopische zege van wielrenner Mathieu van der Poel in de Amstel Gold Race. Of de onwerkelijke inhaalrace van Femke Bol op de gemengde estafette in Parijs (2024). Nog een dan, het waarschijnlijk nooit meer te evenaren volleybalgoud van de mannen op de Zomerspelen van 1996. Ja, die epische momenten in de vaderlandse sportgeschiedenis, al laat dit NK zich moeilijk vergelijken met die topevenementen. Hopelijk zien we later deze winter meer van dit soort unieke thrillers.
Nuis is het toevertrouwd om spektakel te bieden. Hij wil dat trouwens meer dan ieder ander, omdat drie keer op een rij een gouden plak op de Spelen - en wel op dezelfde discipline - zijn oeuvre van grote prijzen weer wat specialer maakt. Dat is de icoon van deze sport namelijk ook ten voeten uit: het is niet snel goed genoeg. Hij zal ongetwijfeld genoeg inspiratie kunnen halen uit dit treffen met Wennemars om straks meer van dergelijke kunststukjes op te voeren.
"Ik wil niet arrogant overkomen, maar dit was zo spannend dat ik er timide van ben", ratelt Nuis terwijl hij zich van de altijd klemmende schaatsschoenen ontdoet. "Als ik tegenwoordig een slag laat lopen, ben ik vierde in de uitslag en ben ik weg. Ik moet élke dag álles geven om al die jonge gasten van het lijf te houden. Echt, anders vliegen ze me aan alle kanten voorbij."
Hij betrekt de zwaar teleurgestelde Tim Prins in zijn verhaal. Die heeft even mogen dagdromen van een Nederlands kampioenschap op het terrein dat de ervaren rot van Reggeborgh met hand en tand blijft verdedigen. 1.43,53 is een meesterlijk scherpe tijd, maar uiteindelijk een die wordt beloond met slechts zilver. "Ik feliciteerde Tim al voor mijn race. Fantastische rit, zei ik tegen hem. Hij antwoordde 'Ja, bedankt, jij ook succes'. Ik opnieuw: nee, echt, maat, dit was serieus goed. Tegelijkertijd bedacht ik me dat ik dit exact hetzelfde deed bij Thomas Krol in Beijing. Die reed een olympisch record waarvan ik echt van onder de indruk was. Daarna dacht ik Ik ga er ook gewoon voor. Zulke prestaties van anderen geven me energie. Ik weet hoe dedicated Tim is en hoe hij ervoor leeft. Hij is ook zo'n gast die geen slag laat liggen."
De uitslag van de 1500 meter vind je hier
