Na afloop van de presentatie van TeamNL Shorttrack op 1 september schoven drie rijders voor een handvol minuten aan bij Schaatsen.nl. Het was voldoende voor Michelle Velzeboer, Daan Kos en Bibi Arts om kort maar krachtig in te gaan op de vraag die dit seizoen nog heel vaak gesteld zal worden: hoe ziet deze winter je olympische droom eruit?
Goud voor de vrouwenrelay en de gemengde aflossingsploeg. De olympische droom van Michelle Velzeboer (22) houdt daarmee op. Niet direct persoonlijke triomfen, nee, daar is ze te nuchter voor, of te realistisch. “Voor mezelf vind ik het wat te hoog gegrepen om zoiets te zeggen. Olympisch goud zou mooi zijn, daar zullen we alles aan doen”, belooft de jongere zus van Xandra die in Beijing (2022) het sensationele gevoel al mocht beleven als lid van het vrouwenkwartet dat goud veroverde op de relay.
Ook in een nadere toelichting blijft ze bij het standpunt dat samen zegevieren leuker is dan alleen winnares zijn. “Al zeg ik niet dat ik het ene liever heb dan het ander. Olympisch goud is olympisch goud, dat is op zichzelf al iets geweldigs. Maar de vreugde daarover te delen met een team is geweldig, omdat je dan niet alleen blij bent. De relay vind ik superleuk. En tegelijkertijd geniet ik van de combinatie die onze sport biedt: je kunt ook jezelf laten zien.”
Wat betekent de kleur goud voor je? (Ze draagt gouden oorbellen en een ring van dezelfde kleur.)
Michelle: “Goud zegt dat je hebt gewonnen. Je bent niet aan het trainen om alleen mee te doen, maar wilt uiteindelijk op het hoogste podium staan. Wanneer dat is, weet je nooit. Winnen is het doel, niet hetgeen waar je hele carrière om draait. Ik wil ook kunnen terugkijken op mijn loopbaan en blij zijn met wat ik heb gedaan en wat mijn carrière me heeft gebracht. Dat had ik niet willen missen, zeg maar.”
Als jij ’s morgens je oorbellen in doet, denk jij dan niet: dit is winnen?
“Ja, zeker wel. Al is het niet dat ik daarom gauw gouden oorbellen in doe. De kleur goud doet me wel denken aan de eerste plek.”
Is het ook de mooiste kleur voor je?
“Goud is de mooiste kleur voor sieraden. Voor de rest heb ik niet zoveel met goud hoor.”
Had jij vroeger een idool?
“Eerlijk gezegd: zodra ik die vraag krijg, is het antwoord: nee, niet per se. Je kijkt als kind naar shorttrack en dan zie je al snel Sjinkie Knegt staan. Het is niet dat ik altijd een voorbeeld in m’n hoofd heb gehad, in de zin van ik wil in alle opzichten die persoon zijn. Ik vind het knap wat mensen doen, maar weet ook hoe topsport in elkaar steekt. Je moet een beetje geluk hebben, talent en het moet allemaal kloppen. Het is leuk wanneer je zo’n eerste keer in een internationaal veld mag schaatsen, met tegenstanders naar wie je dikwijls hebt gekeken. Ik had dat bij Kim Boutin en Choi Minjeong, inmiddels de al wat oudere meiden van het deelnemersveld.”
Jens van 't Wout deed wat hij moest doen op de eerste dag van de strijd om startbewijzen voor de World Tour: hij won alle tijdritjes. Net als Xandra Velzeboer bij de vrouwen. Alle rijders moesten drie keer knokken tegen de klok: voor de meesten een heidens karwei omdat shorttrackers normaliter gewend zijn in een (klein) peloton hun races te rijden. Iedereen moest voor drie, zes en negen ronden solo aan de bak. Op basis van de uitslagen worden de startvelden gemaakt voor de pack-style wedstrijden van zaterdag en zondag (500, 1000 en 1500 meter).
De uitslagen vind je hier
Ploeggenoot Bibi Arts (20), voor het eerst deel uitmakend van de vaderlandse topselectie, raakte vier winters geleden in de ban van de meest aansprekende prijs die shorttrack kent: een gouden plak. Als er een herhaling komt in Milaan, hoopt ze er zelf bij te zijn. Beijing 2022 zag ze de Brabantse zoals de meeste fans thuis in Nederland op de buis, vanwege de coronapandemie. “Onze vrouwen reden naar de winst. Heel erg vet! Toen dacht ik al als we dat nog een keer kunnen doen… Ik moest me haasten om op tijd thuis te zijn om het op tv te zien. Ik kon niet meer zitten van de spanning en de zenuwen. Het team had dat seizoen zo ongeveer alles al gewonnen. Dit moet ook lukken had ik voortdurend in mijn hoofd. Ik herinner me dat ik de gehele relay als een idioot bij de televisie stond te schreeuwen en zo blij was toen het was gelukt.”
Arts, naast haar sport druk bezig om aardrijkskundeleraar te worden, heeft net als Michelle iets met de Koreaansen. De naam Choi schiet haar als eerste te binnen. “Zij was de alleenheerser in mijn jonge jaren van wie ik fan was. Ik heb ooit een handtekening gekregen van haar, op een bierviltje dat ik nog steeds heb. Toch keek ik vooral naar Suk-hee Shim, de enige echt lange Koreaanse schaatser bij de vrouwen. Ik was en ben ook niet heel klein, daarom volgde ik haar vooral, steeds denkend zij wint van alles. Zij was mijn idool.” Shim draait nog mee. Nog sterker, afgelopen seizoen stond Shim plotseling naast haar op het ijs. “Ik versloeg haar niet, nee, hahaha!. Ik merkte wel dat ze nog altijd groter is dan ik. Dat vond ik grappig.”
Wat is de betekenis van goud voor jou?
“Dat je echt de beste bent. In wat dan ook, welke afstand, whatever. Goud is dat jij onderdeel bent van het allerbeste dat er is.”
Je bent geen vrouw die zich met goud behangt.
“Nee, ik ben van het zilver. Goud heeft wel een soort aura, zoals goud om je nek.”
Hoe vaak heb je met een gouden medaille op het podium gestaan?
“Als klein kind best veel; afgelopen seizoen twee keer met de relayploeg, dat voelde heel euforisch”, aldus Bibi, die zich als voormalige ‘sprintende diesel’ (een bijnaam die ze in haar beginjaren verwierf) nu juist toelegt op de kortste afstand.
Daan Kos (22) schetst in een paar zinnen zijn ideale olympische winter. Net als zijn vrouwelijke voorgangers in dit ‘debat’ mikt hij op relaysucces. “Daar liggen meer kansen voor mij dan op het individuele vlak, al geloof ik dat ik, mits de topvorm er is, heel ver kan komen op de 1000 meter. Maar laten we eerst als team eens optimaal presteren in Milaan”, oordeelt de Bredanaar, die desondanks graag het droomplaatje prijsgeeft, mocht hij als grote surprise individueel olympisch kampioen worden. “Dan mogen de nummers 1 en 2 van de World naast me plaatsnemen, William Dandjinou en Jens van ’t Wout. Maar dat is pas aan de orde wanneer ik het allemaal goed uitspeel, er geen rare dingen gebeuren en ik me beperk tot stick to the plan”, vertelt Kos met een twinkeling in de ogen.
De na deze winter afzwaaiende Sjinkie Knegt is jarenlang de man geweest tegen wie hij heeft opgekeken. “Hij won World Cups, Europese titels, wereldtitels. Als ik ooit zo kan shorttracken als hij….ja, dat schoot geregeld door mijn hoofd. Ik heb intussen een paar aardige races laten zien, maar aan zijn piekmomenten ben ik nog niet geraakt. Dus er valt genoeg te leren.”
Hij beleeft zijn eerste olympische campagne. “Dat is leuk en spannend tegelijk, maar ook mooi omdat je een duidelijk doel hebt. Ik vind het geweldig om als team en als individuele rijder naar zo’n evenement toe te werken. Het geeft me extra kracht.”
