Ode aan het inline-skaten
Twee weken geleden heb ik me sinds lange tijd weer eens aan een inline-skatewedstrijd gewaagd. Het voelde goed om me in Almere weer eens te meten met de top en de leuke entourage van het skaten mee te maken.
Mensen maken nog wel eens de fout door te denken dat ik als inliner ben gaan schaatsen. Van origine ben ik altijd een schaatser geweest. Op mijn 15e kreeg ik te maken met de groeispurt, wat niet erg bevorderlijk voor mijn kracht en coördinatie was. Op het ijs zag ik mijn progressie stagneren. De familie Schipper kwam met de remedie: inline-skaten.
Via het Verlaat naar Niedorp, achter de Westfriesedijk en langs de grasdrogerij naar Medemblik. Twee keer in de week met de skeelers achterop. Daar aangekomen leerde Wil Valentijn (Skeelervereniging Radboud) ons de fijne kneepjes van de skatesport. Hier is mijn liefde voor het inlinen ontstaan.
Na een ietwat moeizame start (mijn schaatstechniek kwam niet erg van pas) begon ik langzamerhand de smaak te pakken te krijgen.
Na mijn eerste NK kwam ik in de nationale selectie terecht. De nationale trainingen vonden plaats op de piste in Heerde. Hier bereidden we ons voor op het EK en WK onder leiding van Desly Hill. Best een eind vanuit Noord-Holland. Gelukkig kon ik altijd met de familie Schipper meerijden. Iedere keer als ik me daar om een uurtje of half vijf meldde, stond er ook nog een lekker bord warm eten voor me klaar.
In mijn vrije tijd was ik daarnaast dikwijls op de weg te vinden samen met Koen Verweij. Op de skates reden we naar elkaar toe en maakten de weg tussen Langedijk en Koedijk onveilig. Mooie tijden waren dat. We hebben het er nog vaak over en zijn het er dan over eens dat daar waarschijnlijk de kiem ligt van ons huidige schaatssucces.
De progressie op het ijs bleef ook niet uit. De Schippertjes hadden het goed voorspeld. Mijn inhoud was enorm verbeterd en ik kreeg een ware racementaliteit. Na een paar goede winters kreeg ik waar ik lang van gedroomd had; een uitnodiging van Jong Oranje.
Hierna ben ik minder gaan inline-skaten. Als je in de winter wil pieken zul je daar zorgvuldig naartoe moeten werken. Een intensief skeelerseizoen, met veel wedstrijden past soms moeilijk in die planning.
Daar komt ook nog eens bij dat je voortdurend blijft schakelen tussen de ‘double push’ en de schaatstechniek. Naar mijn mening hoeft dit niet enkel problemen met zich mee te brengen. Ik geloof namelijk dat hoe meer sportdisciplines je beheerst des te groter je als atleet wordt.
Gelukkig krijg ik dit jaar medewerking van mijn trainers om, indien het programma het toelaat, hier en daar op de inline-skates aan de start te staan.
Morgen vindt het KPN NK Marathon plaats in Otterlo. Met een beetje gelukkig zal ik daar weer even terug keren naar mijn ‘roots.’