Op de 500 meter klokte ze 37,44, haar beste tijd ooit, nadat ze in de eerste omloop al een persoonlijk record (37,66) had gereden. Vorig seizoen schaatste ze nog 38,00, een paar weken geleden 37,6, dus met haar tijd verbaast ze de schaatswereld. “Ik kon het eerst niet geloven”, zegt ze. “ Dat moment pakt niemand meer van me af. Ik voelde in de voorbereiding al dat het goed ging. Wanneer het er dan ook nog uitkomt, blijft het toch een verrassing.”
Over verwachtingen of extra druk bij de World Cups blijft ze nuchter. “Nou, op die manier kijk ik er niet naar”, zegt ze lachend. “Ik laat het lekker op me afkomen.”
De sfeer binnen Team Staan is ontspannen, maar de blik is alweer vooruit gericht. “Er is wel een appje gestuurd in de groepsapp, over het mooie weekend. Maar vandaag is het weer verder met trainen”, aldus Boersma.
Die nuchterheid past bij de ploeg. Achter die rust schuilt echter veel betrokkenheid van de coaches. Langs de baan zag Boersma hoe coach Ian Steen tijdens het NK geëmotioneerd toekeek. “Hij liet wel een traantje toen ik op het podium stond", zegt ze met een glimlach. “Ik denk dat het voor hem ook echt ontlading was. Ik vond dat wel heel leuk.”
Ook deze dinsdagochtend op het ijs is die steun voelbaar. Hein Otterspeer rijdt mee in het treintje, corrigeert details, moedigt aan. “Als je het goed doet, dan krijg je daar weer vertrouwen van,” zegt Boersma. “Hij kan precies zien wat we doen, omdat hij recht achter ons zit.” Grevelt knikt. “En de coaches spreken steeds veel vertrouwen uit, vooral als je even twijfelt. Dan zeggen ze: ‘Het komt goed, we weten wat je kan'. Dat geeft heel veel rust.”
De rust van de coaches wordt sinds de zomer mooi in balans gehouden door een gezonde portie competitie tussen de sprinters. “We dagen elkaar echt uit", zegt Boersma. “Bijvoorbeeld bij de traptraining in Winterberg: dan ga je één minuut zo hard mogelijk de trap op – en wil je van elkaar winnen.” Grevelt vult aan. “Toen liep Anna de eerste tien meter voor, daarna ik — en in de laatste seconden kwam ze er weer naast. We waren allebei gesloopt.”
Bijzonder dus, dat ze nu samen naar Amerika afreizen. “Het besef komt denk ik pas als we donderdag op het vliegveld staan,” zegt Boersma. “Nu zijn we vooral bezig met inpakken. Dat geeft ook stress, hoor.”
In Salt Lake City wachten het hooglandijs, en misschien nieuwe persoonlijke records. “Als we deze lijn doorzetten, komen er nog heel mooie dingen aan", zegt Boersma vastberaden. Op de vraag hoeveel sneller het kan, reageert Boersma lachend: “Daar heb ik nog helemaal niet over nagedacht. Gewoon harder dan eerst.”
Het plan is om alle vier wereldbekers te rijden. “En het olympisch kwalificatietoernooi (OKT) is natuurlijk het grote doel", zegt Grevelt. “Daar wil ik zo goed mogelijk presteren. Wanneer je dan alles uit jezelf hebt gehaald, mag je trots zijn. En anders: over vier jaar nog een keer.”
De twee glunderen al van het vooruitzicht. “Gelukkig delen we straks waarschijnlijk een hotelkamer”, zegt Gevelt. Ze richt zich tot Boersma: “Ik vind het écht leuk dat we dit samen doen. En ik ben benieuwd naar jouw eerste reacties daar, want het is een van de leukste dingen die er is.”
Salt Lake City wacht.
