Voor het eerst in 573 dagen stond Kai Verbij zaterdag weer aan de start van een 500 meter. De 35,48 leverde een voorzichtige glimlach op. Hij weet dat het sneller moet, wil hij zich weer voegen bij de nationale sprinttop. “Ik schat mijn kansen op dertig à veertig procent dat ik de Spelen haal.”
“Onwennig”, zo typeert Kai Verbij zijn eerste optreden sinds het Daikin NK Sprint van 2024. Over zijn tweede bocht is zowel hij als zijn coach Kosta Poltavets niet te spreken, maar met een tijd van 35,48 kan hij niet ontevreden zijn. “Zeker omdat we in een zwaar trainingsblok zitten. Als ik 35,8 had gereden, had ik nog een flinke stap moeten maken. Maar ik verwacht altijd veel van mezelf. Fysiek ben ik vrij goed, maar schaatsen is qua coördinatie een ingewikkelde sport. Vandaag was het spannend om op snelheid de bochten door te lopen. Ik had het idee dat ik elk moment over mijn punten kon gaan. Momenteel ben ik nog niet sterk genoeg om in de hoeken te zitten. In de aanloop naar het NK hoop ik dat te verbeteren.”
Om dat toernooi eind oktober te halen moet hij ofwel onder de 35,2 seconden rijden of zich via de Holland Cups kwalificeren. “De limiet is best scherp. Nu Thialf naar mijn gevoel sneller is geworden tijdens de grote wedstrijden, is het niet lastig een 34’er te rijden. Maar in een trainingswedstrijd is de motivatie anders, je bent niet uitgerust en daardoor niet heel snel.”
Door verschillende oefenraces en de Holland Cup te rijden, wil de dertigjarige Leiderdorper wedstrijdritme opdoen en stap voor stap richting zijn oude niveau groeien, met als ultieme doel het halen van de Olympische Spelen. “Ik weet dat ik aan de oude kant ben en het vrij lastig is. Maar ik geloof erin, daarom sta ik hier. Die andere gasten zijn heel sterk en snel. Ik moet mijn oude topniveau evenaren wil ik kanshebber zijn. Nu schat ik mijn kans op zo’n dertig à veertig procent. Voor mij is dat genoeg. Ik ga ervoor. Mocht het niet lukken, heb ik het in ieder geval geprobeerd.”
In februari vorig jaar reed Verbij zijn laatste wedstrijden, daarna nam hij een pauze. In de winter begon het weer te kriebelen en haalde hij de ijzers uit de kast. Sinds deze zomer vormt hij een team met Jutta Leerdam en Ted Dalrymple. “Ik heb meer rust gekregen en voel weinig druk. Van iedereen krijg ik de tijd, al gun ik mezelf die nog niet altijd.”
Met een verleden bij Beslist.nl en Jumbo-Visma is hij gewend om veel rappe sprinters om zich heen te hebben, nu traint hij voornamelijk met Dalrymple en Leerdam. Af en toe sluit het trio aan bij het internationale gezelschap van Team Novus. “De trainingen zijn heel anders. Omdat ik vaker op kop rijd, lever ik veel meer arbeid op het ijs. Het is zwaarder, al is het ook prettig soms alleen te trainen. Het is een leuke uitdaging.”
De samenwerking met Kosta Poltavets was een van de redenen om het avontuur aan te gaan. “Pavel (Kuliznikov, achtvoudig wereldkampioen uit Rusland, red.) is een grote motivatie voor mij geweest. Kosta heeft in Rusland gewerkt en is in technisch opzicht een ontzettend goede trainer. Ik wilde graag een keer met hem samenwerken. Leuk dat ik nu de kans kreeg, want ik had natuurlijk niet heel veel opties.”
