Moeder Jannitta en dochter Lauren samen in koers: ‘Gelukkig niet in dezelfde uitslag’

Het is zondagmiddag en het toernooi zit er inmiddels op. De dertienjarige Lauren van den Brink, dochter van Jannitta, heeft er een lang weekend op zitten. Tegen de Spaanse Llanos Fernández kon ze in deze driedaagse niet op, maar als ze later terug zal kijken op dit toernooi zal de tweede plek ongetwijfeld niet haar meest gekoesterde herinnering zijn. Dat is de relay met opa.

“Vanaf het begin ging het hartstikke goed”, vertelt Lauren. “Totdat mijn nichtje van zeven er na een tijdje wel klaar mee was. Toen ben ik twee rondjes gaan rijden per aflossing.” Vooral het verschil in snelheid tussen de jonge kinderen zorgde voor spanning, en daar ging het richting het einde van de race uiteindelijk ook mis. “Opa duwde mij en ik begon te vroeg met afzetten. Toen tikte ik hem aan en viel hij.”

De sportieve zaterdagavond heeft dus zijn sporen nagelaten. Opa Piet is er zondag namelijk niet meer bij om zijn kleinkinderen aan te moedigen: te bont en blauw. Toch kijkt de familie er met genoegen op terug. Jannitta: “Deze aflossingsrace was vooral een wens van mijn vader. Hij zei: ‘nu kan ik dit nog doen met de kleinkinderen’. En ook voor de kleinkinderen is het natuurlijk hartstikke leuk dat ze kunnen zeggen dat ze dit met opa hebben gedaan.”

Het schaatsen en skeeleren zit dus in de familie. Natuurlijk via opa, die met vier sportieve dochters heel wat ijsbanen en skeelerpistes is afgereisd, maar ook Laurens vader Helmuth, begin deze eeuw actief op nationale kampioenschappen, heeft haar het schaatsen met de paplepel ingegoten. Jannitta, lachend: “We hebben de begeleiding van de kinderen dan ook goed verdeeld binnen het gezin. Hij doet het schaatsgedeelte, ik doe het zomergedeelte.”

Of het de invloed van thuis is, of niet, sportief gezien gaat het Lauren voor de wind. In haar leeftijdsklasse heeft ze afgelopen winter twee baanrecords van Angel Daleman in Thialf verbroken en in de Vikingrace eindigde ze op de tweede plaats. Volgend seizoen rijdt ze bij de baanselectie in Deventer en hoopt ze hoge ogen te gooien op het NK voor junioren C. Nu in de zomer scoort ze op skeelers met Nederlandse titels bij de kadetten op de 500 meter en puntenkoers.

Het schaatsen en skeeleren gaat goed samen, vindt ze. “Soms is het lastig, maar meestal valt het mee. De balans tussen sporten en school is meestal moeilijker.” Vanuit het vierkoppige gezin, ook broertje Christian skeelert, is er gelukkig volop ondersteuning bij haar sportieve doelstellingen. Jannitta, zaterdag actief met zus Yvonne, Ria Schilder en nog twee voor haar onbekende Radboud-leden, is namelijk ook trainer bij DNIJ in Apeldoorn en Skeelerclub Heerde.

Vanuit die rol was de stap klein om zelf weer aan de start te verschijnen en zo gebeurde het dat moeder en dochter al samen meededen aan de marathon in Poederoijen. “Als het parcours mij aanstaat, wil ik wel weer eens meedoen”, vertelt Jannitta daarover. “De basis is er nog steeds en op skeelers voelt het al snel vertrouwd. Dan blijft het kriebelen, maar de tijd is er niet meer om er vol voor te gaan. Ik heb een gezin, een baan en geef drie keer in de week training. En ik ga natuurlijk al heel wat wedstrijden af met de kinderen. Alles wat ik tussendoor kan doen aan training is een extraatje.”

Natuurlijk heeft moeder gedurende de wedstrijd oog voor haar dochter, maar ook Lauren heeft heel goed door waar haar moeder uithangt in koers. “In Poederoijen bleef ik in een groepje rijden, terwijl zij er af en toe af was. Even later kwam ze dan weer terug.” Jannitta geeft toe: “De bochten op snelheid vind ik nog wel spannend, dus ik liet vaak een gaatje. Rechtdoor op snelheid heb ik geen problemen, dus kon ik op inhoud telkens weer terugkomen.” Concurrenten zijn ze gezien het leeftijdsverschil niet, al helpen ze elkaar ook niet om scheve gezichten te voorkomen. Lauren: “Daarom vind ik het ook wel leuk om met mijn moeder te rijden. We zitten gelukkig toch niet in dezelfde uitslag.”

Voordat de verwachtingen gewekt worden: van een tweede comeback van Jannitta is geen sprake. Na haar carrière keerde ze in 2018 kortstondig terug in de sport en deed ze mee aan het EK in Oostende. Daarna stapte ze op de fiets en werd ze onder meer wereldkampioen gravel. Sportief is ze dus nog steeds, maar het drukke gezinsleven vraagt te veel tijd en energie. Daarom is haar doel dit keer ‘slechts’ het NK Marathon in Warmenhuizen. "Dan is Lauren mijn coach. Draaien we de rollen een keer om!"