"Het schaatsgevoel is nog niet wat het moet zijn, ik moet nog te veel werken voor mijn snelheid", blikt Ter Mors aan de vooravond van het nieuwe shorttrackseizoen vooruit.
Afgelopen week reisde ze met de Nederlandse ploeg af naar Azië waar komend weekeinde de eerste wereldbekerwedstrijden worden verreden.
"De puzzelstukjes liggen nog niet allemaal op de goede plek. Dat komt door meerdere factoren. Niet alleen het schaatsen moet kloppen, ook in mijn hoofd moet het allemaal kloppen."
Ter Mors kreeg afgelopen mei tijdens een trainingskamp van de shorttrackploeg te horen dat haar vader, die haar eind vorig jaar nog Nederlands kampioen allround zag worden, na een lang ziekbed was overleden.
"Dat speelt op dit moment nog wel heel erg mee", bekent Ter Mors eerlijk. "Daarom gaat het nu nog niet zoals ik zou willen. Mijn emoties spelen een grote rol in mijn trainingen en dat is een beperkende factor. Dat gaat gewoon niet. Ik merk dat ik sneller prikkelbaar ben, sneller geïrriteerd, sneller negatief. Waar ik juist het positieve zou moeten benadrukken."
Na het overlijden van haar vader keerde Ter Mors terug uit het trainingskamp, maar na een week was de schaatsster al weer teruggekeerd bij de rest van de ploeg in Frankrijk. "Ik besloot terug te gaan omdat de zomer voor ons zo kort is... Ik kan niet zeggen: ik kom een maand niet op mijn werk. Zo'n trainingsachterstand kan ik me niet permitteren in een olympisch jaar."
"Natuurlijk zou ik die rust misschien wel nodig moeten hebben om alles te verwerken. Maar ik moet wikken en wegen. Ik kan wel zeggen dat ik een weekje langer wegblijf, maar dat is een week niet trainen en dat merk ik later weer. Ik moet een middenweg vinden."
"Ik heb wel met Jeroen (Otter, bondscoach, red.) gesproken over of ik niet meer tijd voor het rouwproces had moeten nemen. Maar, dat los je toch niet in een week extra op. Dit zal het hele jaar meespelen. Nee, het is geen belemmering, ik moet er gewoon een schakel aan geven. Dat dit me op een positieve manier kan helpen. Maar dat lukt niet van de ene op de andere dag."
Naast het verlies van haar vader heeft ze ook zorgen om haar zus die kampt met een zware spierziekte die uiteindelijk fataal zal zijn. "Ze heeft onlangs helaas een stapje terug moeten doen, dat speelt ook mee. Maar goed, dat weet ik mijn hele leven al, dat is niet anders. Het is nu alleen zo'n periode, met het overlijden van mijn vader, dat het even niet leuk is."
Ter Mors begint het verdriet ook als bron van inspiratie te zien. "Ik denk echt dat ik die knop kan omzetten. Dat ik het positief kan gebruiken. Dat is onderdeel van het rouwproces. Eerst denk je aan de negatieve dingen, later komen de positieve dingen."
De belabberde zomer van 2013 hoeft volgens haar dan ook niet een doorslaggevende factor te zijn in haar olympische seizoen. "Als ik kijk naar de zomer van 2012, die was ook belabberd door een enkelblessure. Hele zomer niet op het ijs gestaan. En dat is uiteindelijk ook een heel mooi seizoen geworden. Dus misschien: hoe slechter de zomer, hoe beter de winter."