Met trainingen in de bergen hervond Isabelle Weidemann het schaatsplezier

Vier jaar lang gaven de Canadese vrouwen alles voor dat ene ultieme doel: een medaille op de ploegenachtervolging in Beijing. “We hebben zoveel ups en downs samen beleefd. Er gaat meer schuil achter al die trainingsuren dan je vanaf de buitenkant ziet. We hebben moeten strijden om het team zo sterk te krijgen. Zo heeft Valerie (Maltais, red.) zich vier jaar moeten opofferen door bij ons in Calgary te wonen, ver weg van haar huis, voor onze missie,” aldus Weidemann.

En het harde werken werd beloond. Ivanie Blondin, Valerie Maltais en Isabelle Weidemann waren bijna één seconde sneller dan Nederland in de halve finale van de ploegenachtervolging en door een val van Japan in de eindstrijd werd het Canadese trio olympisch kampioen. “Het was zo ongelofelijk speciaal. Goud winnen met je teamgenoten is een prachtige einde van de periode waarin we zoveel hebben opgeofferd. Als ik naar die gouden medaille kijk, dan denk ik: deze is niet alleen van mij, maar ook van hen.”

In totaal won de langeafstandsspecialiste drie plakken in China. “Zulke succesvolle Spelen had ik nooit verwacht. In 2018 voelde ik mij heel goed en leek het vanzelfsprekend dat ik een medaille zou pakken. Echter, ik schaatste verschrikkelijk in Pyeongchang. Dit jaar was ik ouder en volwassener. Ik voelde me redelijk, niet eens goed. Het hielp mij dat ik niet erg zenuwachtig was. Ik had het immers niet volledig in de hand en liet het over me heen komen. Dat was mijn kracht tijdens de Spelen.”

“Het was een bizarre ervaring, ik was overweldigd door alle indrukken toen ik thuiskwam. Maar ik was ook uitgeput. Er kwamen veel verzoeken vanuit de media en ik deed dingen die ik nog nooit eerder had gedaan. Eenmaal thuis kreeg ik corona. Om eerlijk te zijn was dat een blessing in the sky. Ik had de tijd om even een paar dagen niets te doen en bij te komen.”

Omdat er een nationaal trainingscentrum werd geopend in Quebec, besloot Valerie Maltais na het gouden avontuur Calgary te verlaten en zonder haar trainingsmaatjes haar carrière te vervolgen. “We wisten dat Val  terug zou gaan om daar te trainen. We hebben ook nooit verder gekeken dan de Spelen, daar hebben we het boek gesloten. Ivanie traint specifiek voor de mass start en ik heb ook andere doelen gesteld. We hadden behoefte aan een pauze en we zien wel hoe de ploegenachtervolging zich ontwikkelt.”

Naast de olympische titel won Weidemann zilver op de vijf kilometer en brons op de drie kilometer, Toch had ze twijfels of ze wel wilde doorgaan. “Het was een zwaar seizoen, mede door de coronapandemie. Ik dacht erover om na de Spelen te stoppen met schaatsen. Voor mij ontbrak het plezier. Ik wil niet dagelijks bezig zijn met dingen die ik niet leuk vind, elke ochtend op moeten staan en niet willen trainen. Het klinkt naïef, maar ik wilde kunnen genieten.”

Weidemann ging in gesprek met haar Nederlandse coach Remmelt Eldering. “Hij herinnerde mij eraan dat het schaatsen leuk moet zijn. Mijn ambities had ik gerealiseerd, wat wilde ik nu? Remmelt benadrukte dat de doelen uit mijzelf moesten komen.” De 27-jarige schaatsster focust nu op het verbeteren van haar individuele afstanden. Afgelopen zomer trok ze naar de natuur voor haar trainingen. “Ik houd ervan om in de bergen te zijn. Hardlopen, bergbeklimmen en fietsen, met mijn hond Lyra zoek ik het avontuur op.”