De Canadese had zich voorafgaand aan de wedstrijd in de Elfstedenhal wel al stiekem een beetje georiënteerd. "Ik zag op Twitter dat er licht en muziek zou zijn, maar er waren veel meer mensen dan ik had verwacht", lacht ze.
Dat ze na een druk schaatsseizoen van races in duo's ineens met drie dames aan de start stond was wel even wennen. "Je moet goed in de gaten houden wat er aan allebei de kanten gebeurt. Dat was aan het begin wel even moeilijk, maar na de eerste race heb je het wel door. Ik vond het echt ontzettend gaaf."
Haar laatste wedstrijd over 100 meter was alweer tijdens de Calgary Games van 2011, waar de afstand eens in de vier jaar op het programma staat. "Verder doen we dat eigenlijk nooit", luidt het. "Maar vanaf nu hoop ik dat natuurlijk elk jaar hier te kunnen doen", vervolgt ze lachend. "Het was een supermooie ervaring. Ik had zoiets nog nooit meegemaakt en ik ben heel dankbaar dat ik mee mocht doen."
McLean reed een sterk seizoen, waarin ze haar eerste wereldbekermedailles pakte op de 500 meter en team sprint. "Ik ben nog steeds een beetje in shock. Ik voelde me sterk en dat is het hele seizoen zo gebleven. Het is geweldig om met de andere rijdsters te kunnen strijden om plekken in de top tien en soms zelfs top vijf."
In de zomer wil de sprintster uit Winnipeg, behalve dat ze zich focust op haar techniek, vooral sterker worden. "Daar valt nog veel te winnen. Om met de top mee te kunnen op de 1000 meter heb ik meer kracht nodig, vooral in die laatste ronde."