Mats van den Bos: 'Ik stond te springen om weer te beginnen'

Robin Groot, begonnen aan haar vierde seizoen bij IKO-X2O, heeft niet alleen maar goede herinneringen aan de Spaanse regio. “Vorig jaar september viel ik hier in een afdaling. De schade leek mee te vallen, want ik had voornamelijk schaafwonden. Alleen kreeg ik na twee weken een ontsteking aan mijn enkel.”

Het herstel verliep moeizaam, waardoor Groot niet optimaal kon presteren op het World Cup Kwalificatietoernooi. “Natuurlijk is het lastig dat die kwetsuur een groot deel van mijn seizoen beïnvloed heeft, maar inmiddels ben ik eroverheen. Door mijn ploeggenoten word ik er tijdens dit trainingskamp nog wel aan herinnerd. Als ik op kop fiets, schreeuwt er iemand naar voren: ‘Ik rijd liever zelf vooraan tijdens de afdaling’. Zulke grappen worden er gemaakt, waar ik zelf ook hard om kan lachen. Maar ik krijg ook te horen dat ze het knap vinden dat ik weer afdaal en meega met de mannen, ondanks mijn fikse valpartij.”

Tijdens de vele uren op de fiets voegt Groot zich voornamelijk bij de sprintmannen. “Het is voor mij een mooie uitdaging om met hen hard omhoog te fietsen. Tussendoor stoppen we altijd even voor een fantaatje of colaatje. Met deze warmte, het is 25 à 26 graden, is het fijn tussendoor wat suikers binnen te krijgen.” In haar jaren bij de ploeg merkt de 24-jarige schaatsster dat de trainingsload steeds verder omhoog gaat. “Ik heb veel progressie gemaakt in trainingsuren en wat ik aankan. Fijn om te ervaren dat ik goed herstel van die pittige trainingen.”

Groot kende geen optimale opbouw naar deze zomerperiode. Tijdens haar vakantie in Marokko kreeg ze een voedselvergiftiging. “Ik moest de hele dag overgeven en omdat ik zo slap was, viel ik in de avond flauw. Een gat in mijn kin, hechtingen en antibiotica waren het gevolg. Daar heb ik weer een klap van gehad. Het duurde een maand voordat ik helemaal hersteld was.”

Het voordeel van die herstelperiode was dat Groot de kans kreeg een paar weken bij haar vriend te verblijven, in de buurt van haar familie en vriendinnen. “In de vijf jaren dat ik in Heerenveen woon heb ik daar weinig tijd voor gehad. Vooral spontane bezoekjes waren niet mogelijk, zoals een koffietje doen met een vriendin of bij opa en oma op bezoek. Ik heb er veel energie uitgehaald dat het nu wel mogelijk was. Ook heb ik een hondje gekregen in maart. Heerlijk om thuis te komen van een training en dat dan zo’n blij bekkie op je af te zien rennen. Ik zit heel lekker in mijn vel, wat fijn is voor zo’n belangrijk seizoen waarin je je moet focussen en isoleren van de buitenwereld.”

De twintigjarige Mats van den Bos is bezig aan zijn tweede seizoen op het hoogste niveau, onder leiding van de gebroeders Ten Hove. “Het nieuwe is er nu vanaf. Ik hoef niet meer te zoeken naar mijn plek in de ploeg, waar in zo’n eerste jaar nog best wat energie naartoe kan gaan.” Bovendien heeft Van den Bos een stressfactor minder dit kamp. “Vorig jaar was ik tijdens mijn eerste trainingskamp in Italië volop aan het leren voor mijn examens. Elke middag was ik oefenexamens aan het maken. Af en toe kwam Erwin (ten Hove) binnenlopen om te kijken of ik inderdaad aan het studeren was. Hij is topsportcoördinator geweest op een middelbare school en nam die rol weer even aan.”

De vwo-examens werden succesvol afgerond, waarna Van den Bos zich in rap tempo ontwikkelde op het ijs. Zette hij tijdens het NK Clubs in oktober al een nieuw persoonlijk record van 35,53 op de klokken (500 meter), tijdens het Daikin NK Afstanden verraste hij iedereen met 34,58. “Het voelde als een sneltrein afgelopen winter. Ineens vloog ik de hele wereld over voor World Cups. In de eerste twee weken na het seizoen vond ik het fijn dat de druk eraf was en dat ik kon doen waar ik zin in had. Daarna stond ik gelijk weer te springen om te beginnen. Ik doe dit werk immers omdat ik het hartstikke leuk vind.”

Van den Bos, een echte sprinter, geniet van de vele trainingsuren deze week in Spanje. “Ik had het er met Dai Dai (N’tab) over. Het liefst zitten wij elke dag zes à zeven uur op de fiets. Als sprinters past dat alleen niet helemaal in ons straatje. Sinds mijn negende of tiende gaat mijn fiets elk jaar mee op vakantie. Mijn vader en ik houden ervan samen door de bergen te rijden, in een mooie omgeving waar elke dag de zon schijnt.”

Ook de 34-jarige Bart Swings vindt het prachtig in de Spaanse omgeving aan zijn basis te werken. Wegens een knieblessure kan de meervoudig wereldkampioen op skeelers minder inlineskatewedstrijden rijden en maakt hij meer uren op de fiets. “Met mijn knie gaat het langzaam de goede kant op. Woensdag heb ik weer een echo die moet uitwijzen of ik extra behandelingen nodig heb. De pijn is zeker nog niet verdwenen, maar het is ook onderdeel van het revalidatieproces dat ik daar doorheen leer gaan. Op een schaal van een tot tien moet ik een zes of zeven scoren tijdens de trainingen. Niet heel aangenaam.” De blessure aan zijn patellapees, de pees die de knieschijf en het scheenbeen verbindt, achtervolgt hem al maanden. “Mijn eerste doel is om eind juni weer te schaatsen op het zomerijs. Dan hoop ik aan het begin van de winter weer pijnvrij te kunnen rijden.”

“Ik ben al relatief oud, maar het is de eerste keer dat ik zo lang last houd van een blessure. Voor mij is het nieuw hoe ik ermee om moet gaan. Het is fijn dat ik tijdens dit kamp ook tijd heb om te praten met onze psychologe, Yara van Gendt. We hebben een groepssessie gehad aan de strandbar, waarin we terugkeken naar afgelopen jaar en bespraken wat we wilden veranderen. Het is nuttig dat met iedereen te bespreken om zo de sfeer nog verder te verbeteren. Dit is het moment om alles op tafel te leggen, voorafgaand aan de stressvolle winter”, vertelt Swings over het belang van de sessies.

Ondanks zijn blessure kijkt Swings positief naar de Winterspelen in Milaan, waar hij voor de vierde keer aan de start kan staan van ’s werelds grootste schaatsevenement. “Mijn grote doel, olympisch goud, heb ik in Beijing behaald. Ik ervaar nu minder stress en druk omdat ik bepaalde prestaties moet nastreven. Andere jaren voelde ik veel spanning, angst bijna. Nu heb ik vooral veel zin om snel aan de winter te beginnen en zo sterk mogelijk in Milaan te geraken. Dat komt mede door de jonge rijders in ons team die heel hard willen werken en enorm gemotiveerd zijn.”

Swings kwam eerder terug van het kamp dan zijn teamgenoten, om zondag in het Franse Rennes een marathon te rijden. Topprestaties moesten niet verwachten worden tijdens zijn eerste koers, vertelde de Belg vorige week...