Dat laatste was eigenlijk nog wel heel opmerkelijk. Zielman had vooraf aan de laatste wedstrijd een flinke voorsprong in het klassement, maar zag Huisman nog bijna haar glazen ingooien. Uiteindelijk scheelde het nog twee schamele puntjes. Huisman pakte immers de winst en daarmee de volle buit, terwijl Zielman precies binnen de marge eindigde die voor haar toegestaan was: de negende.
Die spanning werd mede ook veroorzaakt door een valpartij van de klassementsleidster in de laatste ronde. ,,Ik ging onderuit, ben snel weer opgekrabbeld, maar dacht dat het klassement weg was’’, bekende Zielman. Haar ploeggenotes overtuigden haar van het tegendeel en spanden zich in om Zielman terug te brengen naar het peloton.
Onderweg was het Grote Rekenen begonnen voor de Cenned-rijdster. ,,Ik wist niet precies hoeveel ik mocht verspelen en hoeveelste ik mocht worden, maar ik wist wel dat er niet al te veel rijdsters tussen mochten zitten. Daarom heb ik er nog zoveel mogelijk ingehaald.’’
De negende plek was uiteindelijk voldoende, waardoor Zielman toch de eindzege in de Super Prestige mag bijschrijven op haar erelijst. ,,Daar ben ik op zich heel tevreden over, maar ik had graag nog wat beter gereden vandaan. Ik ben alleen nog steeds niet helemaal fit, dus dat zat er helaas niet in.’’
Het klassement was juist iets waarmee Huisman zich helemaal niet bezighield. De Noord-Hollandse stelde achteraf simpelweg slechts met één ding bezig te zijn geweest. ,,Ik wilde hier gewoon winnen, dat was het enige waaraan ik heb gedacht. En het is mooi dat ik daarin ben geslaagd.’’
Passend
De timing van Huisman was perfect. Drie dagen nadat het nieuws naar buiten kwam dat sponsor Viks na vijftien jaar stopt, beloonde ze eigenaar Ronald de Beer nog eens met een mooie zege. ,,Ja, dat is wel heel passend zo’’, erkende Huisman. ,,Het is een goede manier om de ploeg en de sponsor nog eens onder de aandacht te brengen, maar het sportieve aspect blijft natuurlijk het belangrijkste. Als sporter wil je gewoon altijd winnen, ongeacht de reden.’’
Die wil toonde Huisman ook in de wedstrijd, die een verrassend verloop kende. Aanvankelijk nog niet, toen een kopgroep van drie geformeerd werd met Wieteke Cramer, Yvonne Spigt en Daniëlle Bekkering. Vrouwen die je aan kop van een koers kunt verwachten. De voorsprong van die drie liep behoorlijk op, maar toch zorgden juist hun ploeggenoten voor een nieuwe wending. Mireille Reitsma en Huisman maakten zich los uit het peloton en waagden de oversteek.
Dat leek een riskante onderneming, met het gevaar meer rijdsters mee te nemen en zo de kopgroep om zeep te helpen. Viel mee, vond Reitsma. ,,We probeerden het gewoon met de gedachte dat twee van de ploeg in de kopgroep beter is dan één. Maar ik had al met Mariska Huisman afgesproken dat we de benen stil zouden houden als we meiden mee zouden krijgen. Dat gebeurde niet. Eigenlijk verbaasde het ons hoe makkelijk we konden wegrijden.’’
Na de aansluiting was er even sprake van een vijftal, maar al vlot vielen Cramer en Spigt weg. Het trio dat overbleef hield vol tot aan de streep en had daar zelfs een enorme voorsprong op de rest. ,,Een mooie wedstrijd’’, stelde Huisman voldaan vast. ,,We hebben met z’n drieën hard doorgereden, en ik wist onderweg eigenlijk al dat ik de snelste in de sprint zou zijn. Dat is uitgekomen.’’