“Ik was moe, dus ik denk: ik ga het alvast maar vieren”, grapt Mantia na de huldiging. Naar eigen zeggen heeft hij zijn mooie prestatie op de mass start grotendeels te danken aan zijn teleurstellende 1500 meter, waar hij het als klassementsleider in 1.46,56 genoegen moest nemen met plaats vijf.
“Ik was echt een beetje pissig na de 1500 meter. Vorig jaar ging het tijdens de World Cups eigenlijk altijd goed. Deze winter hebben we een beetje geschoven met trainingsperiodes, dus we zijn niet op ons best. En dan doen de Amerikanen het eigenlijk nog best redelijk.”
Na wat aanvallen van onder meer Peter Michael en de Nederlandse heren was het met nog twee ronden te gaan het juiste moment voor Mantia om zijn eigen aanval in te zetten. “Now or never, dacht ik. Schaatsen is anders dan skeeleren. Als je daar wegrijdt kun je wegblijven, maar met schaatsen weet je niet of je het vol gaat houden, het is zwaarder.”
“Daarom heb ik de aanvallen van de anderen maar gewoon laten gebeuren. Ik heb mijn eigen kans rustig afgewacht, en met een beetje geluk heeft het voor mij goed uitgepakt vandaag.”
Mantia stijgt met zijn overwinning op de mass start naar plaats drie in het wereldbekerklassement. Zondag komt hij nog in actie op de 1000 meter.