Mantia rekent af met maanden frustratie
De verrassing van de eerste wereldbekerdag in Berlijn was Joey Mantia. De Amerikaan won de 1500 meter. "Dit is een enorme verrassing, ook voor mij", vertelde hij.
De meervoudig wereldkampioen inline-skaten besloot twee seizoen geleden om zijn olympische droom na te streven en maakte de overstap naar de langebaan. Anders dan bijvoorbeeld Bart Swings, leek Mantia onvoldoende progressie te maken. "Ik heb sinds ik schaats veel ups en downs gekend. Ik had het niet zo onder controle als het inline-skaten", zei hij.
"Dat was zwaar. Ik was gewend dat ik zelfs op een slechte dag nog voor de zege kon rijden", legde hij met de bloemen van de prijsuitreiking nog in de hand. "De techniek van het inlinen had ik heel natuurlijk onder de knie gekregen. Bij schaatsen is dat niet zo. Daar heb ik echt op een bijna wetenschappelijke manier moeten kijken wat de beste afzet is."
Het duurde ook even voordat Mantia ervan overtuigd was dat het schaatsen en het inline-skaten niet hetzelfde zijn. "In mijn eerste seizoen heb ik een boel discussies met mijn coach Kip Carpenter moeten voeren voordat ik dat doorhad."
De afgelopen zomer kreeg Mantia vertrouwen in zijn olympische missie. Dat vertrouwen bevestigde hij vervolgens op de Amerikaanse trials. Daar plaatste hij zich voor de World Cups en zat daarbij dicht in de buurt van Shani Davis, maar vervolgens ging het mis.
In Calgary mocht hij in de A-groep starten, maar werd er roemloos negentiende. Alleen Bart Swings, die bijna onderuit ging, was langzamer. Een week later in Salt Lake City werd hij in de B-divisie tiende. "Het voelde alsof ik voor het eerst op het ijs stond."
"Het was zó frustrerend", vertelde Mantia. "Vooral dit jaar. Ik had het gevoel echt in de buurt van de top te zijn gekomen op de trials en dat ik alles eindelijk onder controle had. Dat gooide ik vervolgens zo weer het raam uit.
"In Astana kwam de ommekeer voor de 27-jarige rijder. In de hoofdstad van Kazachstan won hij de B-groep. Een week later kwam de overwinning in de A-divisie daar bij. "Ik ben beter op langzaam ijs", concludeerde hij. "Dan kom ik met minder hoge snelheid die bochten in."
"Maar het was niet alleen het ijs dat me dwars zat in Calgary en Salt Lake, het was vooral ik zelf."
De overwinning in Berlijn voelde voor Mantia als een doorbraak. "Jazeker. Dit is heel belangrijk, vooral mentaal", gaf hij toe. "Deze verrassing had op geen beter moment kunnen komen."