Mantia, die eerder ook al de 1500 meter won, hield daarmee Shani Davis, die op beide afstanden het wereldrecord in handen heeft wederom achter zich.
Dat de leider in het wereldbekerklassement op de schaatsmijl met het goud aan de haal ging, kwam niet als een verrassing, maar ook op de 1000 meter was hij iedereen te snel af. In een tijd van 1.08,38 hield Mantia landgenoot Davis (1.08,39) met één honderdste achter zich. Het brons ging naar Mitchell Whitmore (1.09,03).
"Ik denk dat ik net zo capabel ben op de 1000 als de 1500 meter", luidt het commentaar van Mantia. "Ik moet alleen nog leren hoe ik die afstand echt goed aan moet pakken, en dan bedoel ik vooral dat ik sneller weg moet zijn bij de start."
En met die start lijkt Mantia nu precies al even bezig te zijn. De oplettende kijker heeft het misschien al gezien, maar de man uit Florida start al een tijdje met zijn 'verkeerde' arm voor. "Dat is gewoon comfortabeler voor mij in de 'ready-positie'", vertelt hij. "Het ziet er waarschijnlijk een beetje onnozel uit voor de traditionele schaatser, maar als je het probeert is het zo gek nog niet."
Ondanks zijn recente wereldbekeroverwinning in Heerenveen ging Mantia de nationale kampioenschappen zonder grote verwachtingen in. "Sinds de World Cups voelt het op de trainingen niet helemaal goed", vertelt hij. De rijder van Team Stressless denkt dat dat vooral mentale redenen heeft. "Na een intense reeks wereldbekerwedstrijden en de feestdagen kon ik moeilijk mijn gevoel op het ijs vinden. Het voelt ook niet verschrikkelijk slecht hoor, maar het gaf niet het speciale gevoel dat ik tijdens de World Cups op het ijs had."
Na gezellige feestdagen met vader Mantia, die recent verhuisde naar Salt Lake City bleek het afgelopen weekend in Pettit National Ice Center echter behoorlijk mee te vallen met de situatie van de Amerikaan. Toch had hij tijdens zijn races niet door dat hij winnende tijden op de klok zette. "Ik voelde wel dat het niet heel slecht ging hoor", lacht hij. "Ik heb de tijd genomen om me mentaal te focussen en alles zo goed mogelijk onder controle te houden tijdens de races. Ik ben blij en ga met vertrouwen richting de World Cup in Noorwegen."
Met 1.45,11 klokte Mantia zaterdag op de 1500 meter ook al een behoorlijke tijd. "Daar ben ik blij mee, maar Milwaukee heeft eigenlijk altijd goed ijs voor een laaglandbaan", luidt het. Ruim 7000 kilometer verderop noteerde Denis Yuskov op het ijs van Minsk een tijd van 1.45,18 tijdens het EK Allround, maar dat komt volgens Mantia niet als een verrassing.
"Hij is sterk en het is fijn om te weten dat hij altijd op zijn hardst rijdt, dat houdt mij gemotiveerd tijdens de luie dagen." Toch probeert Mantia zich verder zo min mogelijk te focussen op de prestaties van zijn concurrenten. "Uiteindelijk moet ik zelf de snelste zijn."
Terwijl Mantia zijn nationale titels veiligstelde, deden Jan Blokhuisen en Bart Swings goede zaken tijdens het EK in Wit-Rusland. Ondanks het tijdsverschil met Amerika volgen de ploeggenoten elkaar op de voet en houden ze veel contact. "Ik heb Jan net nog gesproken", luidt het. "Ik vind het geweldig dat hij het zo goed doet. Na onze trainingen in de zomer weet ik hoe sterk hij is. Hij moest alleen het juiste gevoel terugvinden."
"En Bart doet het natuurlijk ook geweldig. Het is heel motiverend om een team te hebben dat zulke prestaties neerzet." Op het commentaar dat de ploeg te weinig met elkaar zou trainen meldt Mantia stellig: "De mentale staat is heel belangrijk bij het winnen op de langebaan. Wij hebben zo'n goede sfeer in ons team dat het misschien niet zo'n probleem is dat we niet elke dag samen schaatsen."
Met een mogelijke verandering van het allrounden in het verschiet, waarbij de tien kilometer plaats moet maken voor een 1000 meter, staat een ding vast: Mantia is van de partij. "Zelfs als ze er een drie kilometer van maken wil ik meedoen", zegt hij.
Maar waar de inlinekampioen op wieltjes menig marathon op zijn naam schreef moet de tien kilometer toch eigenlijk ook niet zo'n probleem zijn? "Ik ben geen groot fan. Als ik nou met mijn handen op mijn knieën kan rijden en nog steeds snel ga op het ijs, dan is er misschien hoop", grapt hij.
Ook ploeg- en landgenote Brittany Bowe deed goede zaken tijdens de wedstrijd in Milwaukee. Nadat ze vrijdag de 500 meter op haar naam schreef was ze ook zondag verreweg de snelste vrouw op de 1000 meter. Met 1.14,55 hield ze Sugar Todd (1.17,27), de nummer twee op de kilometer ver achter zich. Het brons was voor Kelly Gunther (1.18,57).