Francesca Lollobrigida tekende in de zevende wedstrijd van de KPN Marathon Cup voor een primeur door als eerste Italiaanse een overwinning te boeken in het marathonschaatsen. In de sprint klopte ze Maria Sterk en Rixt Meijer.
Dolgelukkig zocht Francesca Lollobrigida de kant op na de wedstrijd in Tilburg. Ze voelde nog eens aan haar hand, die nog zeer deed van het venijn waarmee haar begeleider Jaap Dillen een high five uitdeelde. Maar de lach was niet van haar gezicht te krijgen. "Dit is zo leuk, ik ben hier zo blij mee", stamelde ze, met een mengeling van verbazing en plezier in haar ogen.
Zo kreeg het peloton een opmerkelijke winnares. Want de 21-jarige Romeinse is niet alleen de eerste Italiaanse, maar ook nog eens van bijzondere komaf. Lollobrigida is inderdaad familie van Gina Lollobrigida, de fameuze Italiaanse actrice uit dezelfde periode als Sophia Loren. ''Ze is mijn tante’’, vertelt Lollobrigida. ''Ik zie haar ongeveer eens per jaar, en ze was ook te gast op mijn bruiloft. Wel bijzonder, ja. Maar ik praat daar niet vaak over. Het gaat om het schaatsen.’’
En in dat opzicht kwam de zege van de Italiaanse bepaald niet uit de lucht vallen. Vanaf het moment dat Lollobrigida haar intrede maakte in het peloton, deed ze van voren mee. Ze miste het podium een paar keer net, stond er daarna een paar keer op, en werd afgelopen donderdag alleen nog door een fotofinish van de winst afgehouden.
''Ja, ik voelde wel dat ik er dichtbij was’’, erkende Lollobrigida. ''Maar winnen blijft gewoon heel moeilijk. En je weet nooit of je nog kansen krijgt.’’ Ze moet bovendien elke week in haar eentje slag leveren met de sterke ploegen die momenteel het vrouwenpeloton domineren. ''Dat is moeilijk. En ik merk ook dat die andere meiden toch tegen me rijden. Als ik even achteraan zit, hoor ik ze roepen dat het sneller moet. Maar dat geeft niet, dat hoort erbij.’’
Nu was ze dan iedereen te snel af. Ook omdat ze deze keer het heft in eigen handen nam. In de voorlaatste bocht moest ze de leiding nemen, had Dillen haar ingefluisterd. Ze voerde die opdracht nauwgezet uit, maar moest zo dus wel de laatste driehonderd meter van kop af sprinten. ''Ik was op het laatste rechte stuk zo bang dat er toch nog iemand langs zou komen, maar gelukkig gebeurde dat niet.’’
Zo won een Italiaanse een marathon in Nederland, terwijl haar landgenotes in het Russische Kolomna strijden in de World Cup. Daar had Lollobrigida absoluut niet misstaan. Sterker, misschien is ze momenteel wel de grootste troef van het Italiaanse damesschaatsen. Toch ontbreekt ze, en dat is vreemd. Vind Lollobrigida zelf ook. ''Ik heb Inzell de tijden gereden om me te kwalificeren voor de World Cup, maar ik mag toch niet starten van de Italiaanse federatie.’’
Daar zit een verhaaltje aan vast, geeft ze toe. ''Ik heb getraind met de selectie van Gianni Romme, maar ik merkte al snel dat het voor mij niet goed was. Daarop heb ik gevraagd of ik voor mezelf kon trainen. Dat was voor de bond geen probleem. Mits ik mijn trainingsarbeid verrichtte, kon ik gewoon starten in de World Cup. Maar die belofte hebben ze niet gehouden.’’
Want één ding is duidelijk: Lollobrigida wil dolgraag in de wereldbeker starten. Maar aan de andere kant stelt ze nu wel gelukkig te zijn. ''En dat was ik in de Italiaanse ploeg niet. Deze marathons maken me ook vrolijk. Ik vind het geweldig. En van de trainingen met de mannenploeg van Van Werven word ik steeds sterker.’’
Zondag reist ze terug naar Italië, terug naar Rome. Op 6 december komt ze weer naar Nederland voor enkele marathons. ''Graag zelfs’’, zegt ze met pretogen. En datzelfde ‘graag’ komt naar voren als het erover gaat of ze volgend seizoen in een ploeg zou willen rijden. ''Dat lijkt me geweldig, maar dan moet er wel een ploeg zijn die mij wil hebben.’’