Liever 5 dan 200 kilometer
Als schaatser vond ik de maand oktober nog niet echt een schaatsmaand. Nu, als toeschouwer, kan ik begrijpen dat het grote publiek soms nauwelijks beseft dat er dan al weer geschaatst wordt.
Oktober voelt gewoon niet als een schaatsmaand. Gelukkig dat het deze week echt losbarst met het KPN NK Afstanden. En dat evenement is ook interessant voor marathonliefhebbers!
Even wennen of niet, de marathoncompetitie volgen doen we wel. En amper begonnen, is het nu al een interessant seizoen voor de marathonschaatsers. De wedstrijd in Heerenveen bijvoorbeeld, was er één om in te lijsten. Wat een strijd werd daar geleverd!
Als vanouds kunnen we ook nu weer een echte (schaats)winter verwachten. De voorspellingen doen het ons graag geloven, tenminste. Het woord Elfstedentocht is dan snel gevallen. Maar dat die ene Tocht in Friesland er dit seizoen gaat komen, zouden de schaatsers zelf daar nog wel in geloven?
Het lijkt namelijk alsof het peloton aan het veranderen is. Ik zit dit seizoen niet meer in de kleedkamer tussen de mannen, maar je zou denken dat er tegenwoordig meer gepraat wordt over een 5 of 10 kilometer in Erfurt, Enschede of Heerenveen, dan die ene 200 kilometer in Friesland.
Misschien is het ook wel logisch. Na drie natuurijswinters waarin ook telkens het KPN NK natuurijs georganiseerd werd, lijkt de sport toch niet verder gekomen te zijn dan altijd werd aangenomen. In tegendeel, er zijn minder sponsoren en mindere budgetten. Terwijl altijd werd gedacht dat een paar klassiekers op natuurijs de sport een boost zouden geven.
Het is begrijpelijk dat de marathonschaatser met een drang naar wat meer schaatsroem nu ook op de langebaan uitkomt. En ongetwijfeld heeft het succes van de BAM-formatie, ook in deze discipline, een inspirerend effect.
Morgen tijdens de KPN NK Afstanden zal de helft van de deelnemers aan de 5 kilometer marathonschaatser zijn. Opmerkelijk, want het is een moeilijke discipline. Simpel gedacht kan het niet moeilijk zijn voor een marathonschaatser. Even 12,5 ronde gas geven en klaar is de klus. De praktijk is behoorlijk zwaarder. Menig marathonschaatser zal makkelijker over de scheuren van de Weissensee rijden dan soepeltjes door een onwijs lange buitenbocht.
En toch doen ze het meer dan uitstekend. Als marathonliefhebber mag je trots zijn op deze prestaties, maar eigenlijk is het ook te hopen dat het succes niet te groot wordt. Want in dat geval vrees ik voor een scenario zoals het skeelerpeloton beleefde de afgelopen zomer; te weinig rijders aan de start omdat er andere prioriteiten worden gesteld.
Of misschien is het wat te veel doemdenken, en gaan vooral de langebaanschaatsers zich mengen in het marathonpeloton? Ik ben benieuwd hoe het zich zal gaan ontwikkelen!