Van die vierde en vijfde plaatsen op de 1000 meter van het EK Inlineskaten had Lianne van Loon wel genoeg. Op dinsdagochtend voegde ze eindelijk een medaille toe aan dat rijtje. “Het is jammer dat ik hem net verlies, maar ik ben heel blij met zilver.”
“Deze 1000 meter-finale was het toppunt van inlineskaten”, zo omschrijft de medaillewinnares na afloop de race. “Positioneren, verdedigen, veel snelheid en manoeuvres. Er gebeurde zoveel tijdens de rit, dat ik het na afloop niet meer precies kon navertellen. Ik ging van de tweede stek naar vier, vervolgens naar drie en in de laatste bocht was ik weer tweede.”
“Ik was zo bezig met plekjes opschuiven en verdedigen dat ik pas bij het uitkomen van de laatste bocht zag dat ik nog kon winnen. Ik kwam zo, zo, zó dichtbij. Maar Manon (Fraboulet) reed heel slim en sterk. Ze versnelde op het juiste moment en dwong mij buitenom te gaan. Het is jammer dat ik net verlies, maar ik ben heel blij met zilver. Een medaille op dit onderdeel had ik nog niet. Ik stond de afgelopen jaren vaak in de finale, maar werd altijd vierde of vijfde. Dat het nu wel lukt… De vloek van de 1000 meter is verbroken.”
Het verschil met die eerdere finales? Het zelfvertrouwen. “In het verleden maakte ik net de verkeerde keuzes. Nu durfde ik van mijn eigen kracht uit te gaan. Ik kan best wat rondes hard rijden op de 1000 meter. In het begin zat ik vooraan, maar toen ik naar de vierde plek schoof ben ik gelijk weer naar voren gegaan. Ik kon inschuiven op de tweede plek en durfde daar te wachten. Een paar rondes later gebeurde dit opnieuw. Ik blijf nu meer voorin zitten en vertrouw op mezelf."
En zo was er vroeg op de dinsdagochtend de eerste medaille voor TeamNL op het EK. Door de regen van zondag en maandag stonden de finales al voor negen uur gepland. “Mijn wekker ging om zes uur. Ik had goed geslapen, maar ‘s ochtends kwamen wel de zenuwen. Jeetje, ik moet gelijk de finale van de 1000 meter rijden, dacht ik bij het opstaan. Uiteindelijk verandert er niet veel.”
Na haar zilveren medaille vertrok ze naar het hotel om te eten en te rusten. De 500 meter slaat ze dinsdag over, omdat haar start in het rappe veld niet goed genoeg is. In de middag keert ze terug naar de baan in Groß-Gerau voor de afvalkoers en de relay.
Vooral op het laatste onderdeel maakt Nederland met Jet Fransen, Nikki Noordergraaf en Van Loon kans op een plak. “Ik zou dat heel vet vinden, want dat is mij nog niet eerder gelukt. We hebben er de afgelopen weken veel op getraind. Zeker van een plek bij de eerste drie zijn we niet, maar we gaan ons wel mengen in de strijd. Ik heb er vertrouwen in.” Vorig jaar eindigde het onderdeel in misère, toen TeamNL onterecht gediskwalificeerd werd.
Op de afvalkoers dicht Van Loon zichzelf minder kansen toe. “Mijn moeilijkste onderdeel. Tegen het sterke Franse trio wordt het heel lastig. Hopelijk kunnen wij ons treintje ertussen zetten, zo lang mogelijk aanhaken en aan het eind strijden om de medailles.”
