“Heel tof”, reageert Van Loon net na de finish. “Ik was al twee keer Europees kampioen op de marathon, maar had de Nederlandse titel nog niet. Samen met de 200 meter ontbrak die op het lijstje. Gelukkig kan ik die nu afstrepen.”
Na verschillende ontsnappogingen van de drie vrouwen van Albert Heijn Zaanlander (Groenewoud, Sofia Schilder en Elisa Dul) en het duo van DOUBLEff (Van Loon en Jet Fransen) werd na bijna twintig kilometer de beslissende kopgroep gevormd. Van Loon en Groenewoud vertrokken gezamenlijk. Verschillende malen probeerde de Friezin Van Loon uit het wiel te rijden. "Maar wanneer ik aanviel, voelde ik gelijk dat Lianne achter me zat", blikt Groenewoud terug. “Dat kostte haar weinig moeite. Ik kon wel blijven aanvallen, alleen maakte ik dan vooral mezelf moe. Op een gegeven moment zakte ons tempo en hoopte ik dat mijn ploeggenoten terug zouden komen. Helaas gebeurde dat niet.”
Van Loon, die voelde dat ze een betere vorm had dan eerdere jaren, koerste graag op een sprint af. Zo had ze immers zes dagen geleden ook de Europese titel op haar naam geschreven. Aan haar de taak om elke aanval van haar concurrent zo snel mogelijk in de kiem te smoren. “Ik wist dat ik elke keer voor het passeren van de finish op kop moest zitten, want dat was een lastig bochtje, gevolgd door een stuk wind mee. Verder kon ik vertrouwen op mijn sprint.”
Aangekomen in de slotronde streden beide vrouwen voor de koppositie voor de laatste bocht. Van Loon won dat duel, hield vervolgens even haar benen stil om vervolgens hard naar de finish te sprinten. Groenewoud probeerde nog in het wiel van haar rivaal te komen, maar was geen partij. “Lianne kwam veel makkelijker op snelheid. Ik was kansloos.”
De Hallumse wijt het verschil aan het trainingsschema. Waar Van Loon de afgelopen maand veel skeelertrainingen en wedstrijden afwerkte, stond Groenewoud op het ijs van Thialf. “Lianne heeft meer souplesse op de skeelers dan ik nu heb. Door het schaatsen ben ik trager geworden. Ter voorbereiding op het NK heb ik slechts een of twee keer geskatet en dat waren ook nog eens duurtrainingen. Dat zag je op het laatste stuk, ik wist niet eens waar ik met mijn benen heen moest.”
Na de nationale titel in 2022 en 2024 was er nu slechts zilver voor de schaatser van Albert Heijn Zaanlander. “Ik hoef me niet te schamen dat ik van de Europees kampioen verlies, maar ik kom niet voor een tweede plek. Ik kom om te winnen.”
Waar Groenewoud al gefocust is op de winter, was de wedstrijd ook voor Van Loon een tussenstop. Ze is volop in voorbereiding op de World Games, die in augustus plaatshebben in China. “De topvorm moet nog komen, maar dit is een mooi begin van een zware trainingsweek.”