Ze kende de prachtverhalen van veel voorgaande edities, meestal gewonnen door de grote namen uit de sport op wieltjes, maar nog nooit stond Lianne van Loon zelf aan het vertrek van de kraker Rennes sur Roullettes die meetelt voor de World Inlince Cup. “Ik wilde alle jaren wel meedoen, vanwege de sterke bezetting en de lange historie. Plus, Rennes behoort tot een klassement en dat maakt het extra speciaal. Alleen kwam het dikwijls niet goed uit met mijn programma, of stond de race in de kalender op een ongelukkige plek. Om eerlijk te zijn dit seizoen opnieuw, want het is niet ideaal om een week – of nog minder – voor een Nederlands kampioenschap een marathon te rijden. Ach….”, merkt ze lachend op, “terugkijkend naar zondag kan ik nu zeggen dat dit een van mijn leukste wedstrijden ooit is geweest.”
Niet alleen vanwege dat overweldigende resultaat, zo wordt meteen duidelijk. Van Loon, zonder vrouwelijke ploegmaten van DOUBLEff afgereisd naar de Bretonse stad en daardoor bij de start niet in de meest gunstige uitgangspositie verkerend voor zo’n afmattende strijd, heeft minstens zo genoten van de sfeer en de ongekende belangstelling. “We reden over een ronde van twee kilometer. Er was geen plek langs de route waar geen mensen stonden te juichen en ons aan te moedigen. Inlineskaten leeft in die stad, in die regio. De gehele wedstrijd schreeuwden de mensen, niet normaal. Die gekte en drukte waren de dingen die je mist bij andere skate-evenementen”, aldus Van Loon.
Ze ging naar Rennes met de intentie te winnen. “Niet eenvoudig, in de wetenschap dat er andere topteams meededen met meer meiden. Berber Vonk was in het gezelschap van Franse ploeggenotes, onder wie de Europees kampioene. Alle Franse toppers waren er, wat het gecompliceerde maakte. Rennes heeft een lastig parcours, met een tricky laatste bocht. Het enige voordeel: als je er achttien keer doorheen moet, weet je onderhand wel hoe je ’m tactisch het best de laatste keer kunt aansnijden.”
