Ze kwamen, zagen en overwonnen. Lianne van Loon en Jet Fransen domineerden de Reggeborgh Inline 3-daagse. Slechts twee vragen bleven op de slotdag over voor het publiek: Welke DOUBLEff-vrouw ‘kreeg’ de overwinning en wie was ‘best of the rest’?
Het startschot had nog amper geklonken of Lianne van Loon trok alleen op avontuur. Waar ze had verwacht een paar aanvalletjes met haar ploeggenote Jet Fransen te moeten plaatsen voor ze loskwam van het peloton, bleek het direct raak te zijn. Halverwege de koers sloot ze met een rondje voorsprong op zak aan bij de staart van het peloton. Net op tijd, want kort daarna werd de wedstrijd onverwacht afgefloten vanwege de regenval.
De ervaren Van Loon had zoiets nog niet eerder meegemaakt. “Normaal rijd je gewoon door. Maar het bochtje na de afdaling was door de regen behoorlijk glad geworden. Ik moet toegeven dat ik ook aan het glijden was. Het was een goede beslissing van de jury om de wedstrijd stil te leggen, want we moeten op de veiligheid letten.”
Het intermezzo van tien minuten werd gebruikt om wat te drinken, ontspannen te kletsen en de buienradars te checken. Moesten de vrouwen de regenwielen onderschroeven? Uiteindelijk was het unanieme antwoord nee. Toen het asfalt bijna droog was, trokken de vrouwen weer in gang. Fransen had zich in de staart van het peloton verstopt, zodat ze ongemerkt vanaf de start vaart kon maken. Ze sprintte naar voren en pakte direct een flinke voorsprong. Binnen een tiental rondes had ze het peloton gedubbeld.
Sofia Schilder – die de eerste twee wedstrijden wegens een trainingskamp gemist had - probeerde keer op keer de achtervolging in te zetten, maar kreeg weinig steun van de andere rijdsters. “Het slaat nergens op dat die meiden niet willen koersen. Ze laten het allemaal gebeuren”, vertelt een gefrustreerde Schilder na afloop. “Ik spoorde ze aan om over te nemen, maar ze wilden alleen voor de derde plaats in het klassement rijden. Ik snap dat niet. En als ik dan zelf wilde ontsnappen, haalden ze mij gezamenlijk terug. Dan konden ze het ineens wel.” Al moet Schilder wel toegeven dat ze scherper had moeten zijn op de twee aanvallen van haar concurrentes.
De 19-jarige inlineskatester was wel op de afspraak op het moment dat het duo van DOUBLEff samen wegsprong uit het peloton, op zoek naar hun tweede ronde voorsprong. Hoewel het trio er een goed tempo inhield, vonden ze ook de tijd met elkaar te ‘lullen’. Van Loon en Fransen probeerden hun medevluchter over te halen mee te gaan naar het EK, voor de marathon. “Ik zou graag willen meedoen”, geeft Schilder toe, “maar dan moet het wel in mijn schema passen. En als ik de marathon rijd, kan ik net zo goed ook meedoen aan de puntenkoers op de weg.”
De rijdster die sinds deze zomer skeelert in het pak van Albert Heijn Zaanlander voert een strijd tussen het gevoel en het verstand. Haar skeelerhart is dolgraag van de partij in Duitsland, maar haar hoofd weet dat ze net teruggekomen is van overtraindheid en vanaf eind juni volop aan de bak moet op het zomerijs. “Lastig. Ik wil graag meedoen, maar van de winter goed rijden is ook belangrijk.” De beslissing laat nog even op zich wachten.
Terug naar de koers, want wie schreef de dagzege op haar naam en daarmee ook het klassement? Was het, net als tijdens dag een in Heerde, Lianne van Loon? Of toch haar jongere ploeggenote, winnares in Rijssen, Jet Fransen? De toeschouwers in Staphorst hoopten dat de vrouwen zich uit de tent lieten lokken en er een eerlijke sprint van zouden maken. Helaas voor hen draaide het wederom uit op een afgesproken zege. Van Loon liet haar teamgenote als eerste de streep passeren. Zo schreef Fransen voor het eerst de 3-daagse op haar naam. Sofia Schilder werd derde in de daguitslag, Janne Berkhout pakte de derde plaats in het eindklassement.
