Met een stralende lach stond Erna Last-Kijk in de Vegte op het podium, en met diezelfde lach zat ze even later op de fiets de benen los te rijden. "Tja, ik heb hier natuurlijk best lang op gewacht", gaf ze ronduit toe. "En mensen kunnen dan wel zeggen dat die derde zege er vanzelf wel een keertje komt, maar zo werkt dat niet. Het moet allemaal net een beetje meezitten, en gelukkig was dat vandaag het geval."
De 25-jarige schaatsster had al twee overwinningen op haar erelijst staan. Een zege in Amsterdam, en nog een fraaie triomf op het natuurijs in Zweden. Maar dat was alweer drie jaar geleden. "Zelf leg je je daarna best wat druk op. Heb je twee keer gewonnen en roep je dat je het jaar daarna weer twee keer wilt winnen. Zo makkelijk is dat niet. Bovendien rijd ik in een sterke ploeg met meiden die allemáál kunnen winnen."
Dat laatste, stelt ze, is eigenlijk best belangrijk bij MK Basics. "Het draait bij ons echt om de ploeg. Als er iemand van ons wint, is de rest net zo blij als dat ze zelf zouden hebben gewonnen." Dit seizoen stond de teller voor het team op één zege; die van Mireille Reitsma in de derde cupwedstrijd van dit seizoen in Utrecht. Dat was ook meteen de enige zege die niet belandde bij Foske Tamar van der Wal of Mariska Huisman. Last-Kijk in de Vegte bracht nu de volgende binnen. "Dit zijn wedstrijden die ons als ploeg liggen, maar het is natuurlijk mooi dat het dan ook daadwerkelijk lukt."
De kans op succes voor het team was overigens best groot, want naast Last-Kijk in de Vegte behoorden ook haar ploeggenotes Mireille Reitsma en Sandra ’t Hart tot de sterkste vrouwen van de dag. "Zij hadden net zo goed kunnen winnen", erkende de Genemuidense. "We hebben met z’n drietjes om beurten aangevallen in de kopgroep, en uiteindelijk was ik de gelukkige die de voorsprong kreeg."
Die finish van Last-Kijk in de Vegte was de apotheose van een loodzware eerste etappe in de KPN Super Prestige. Het vrouwenpeloton werd al snel in vele stukken uiteen geslagen, en in dat slagveld ontstond de kopgroep van tien sterke vrouwen die gezamenlijk de strijd met de elementen doorstonden. "Het was echt onvoorstelbaar zwaar vandaag", vond ook Last-Kijk in de Vegte. "Des te blijer ben ik met de winst. Het is voor mij de bevestiging dat ik echt nog wel kan schaatsen. En diep van binnen had ik dat even nodig."