Anna Boersma bestormde de afgelopen weken de internationale sprinttop. De explosieve sprinter van Team Staan – CTS Group debuteerde in de World Cups met vier top-tienklasseringen. “Mijn seizoen kan niet meer stuk. Zeker als je bedenkt dat ik precies een jaar geleden niet kon schaatsen.”
Het zijn hectische dagen voor Anna Boersma. Dinsdagavond keerde ze terug vanuit Calgary, woensdag stapte ze alweer op het vliegtuig richting Spanje. Om bij te komen van de jetlag en de nodige trainingsuren te maken, verblijft ze deze week in de zon. Dat brengt wat logistieke uitdagingen met zich mee. Ze moest het een paar dagen zonder fiets doen, want haar tweewieler bleef achter in Canada. En wat te doen met een enorme stapel wasgoed? Gelukkig bracht haar moeder uitkomst.
Allemaal zaken die extra organisatie vragen voor de 24-jarige schaatser. Deze week heeft ze even tijd om alles wat de afgelopen maand op haar afgekomen is te laten bezinken. De afgelopen maand nestelde ze zich tussen de nationale top op de 500 meter, vloog ze naar Noord-Amerika voor de World Cups en behaalde ze daar bijna een podiumplek.
Haar coach Ian Steen had voorafgaand aan haar wereldbekerdebuut de verwachtingen nog willen temperen. Boersma had immers gepiekt op het NK en zat midden in een trainingsblok. Zelf mikte ze op een evenaring van haar beste tijd in Thialf (37,44). Maar de sprinter overtrof haar eigen doelen, scherpte haar persoonlijke record twee keer aan en zette vier goede resultaten neer: een zevende, vijfde, negende en vierde plek. Tijdens de slotrace in Calgary rook ze zelfs even aan het podium, maar ze kwam dertienhonderdsten tekort.
Toch een kleine teleurstelling: “Het niveau is echt bizar hoog. Andere jaren had ik met deze tijden podium gereden. Dit geeft mij veel motivatie. Al durf ik ook te zeggen dat mijn seizoen niet meer stuk kan. Zeker als je bedenkt dat ik precies een jaar geleden niet kon schaatsen.”
Boersma doelt daarmee op het scheuren van haar kruisband, aan het begin van vorige winter. “Ze ging zo hard in de trainingen”, blikt Steen terug, “dat ik erop rekende dat ze de World Cups zou halen. Na haar blessure was het de vraag of ze ooit weer haar niveau zou halen. Dat maakte haar zilveren medaille op het NK ook zo emotioneel voor mij.”
Positiviteit, een nuchtere blik en doorzettingsvermogen brachten Boersma terug op niveau. En zelfs beter. “Ik geloof dat alles met een reden gebeurt. Als mij dit niet was overkomen, had ik niet zo hard geschaatst. Ik ben nu bewuster bezig met mijn techniek en voel mijn lichaam beter aan. Dat ik zo’n goede basis had, gaf me de energie er bovenop te komen.”
Die nuchtere Friezin zag Steen ook op de Olympic Ovals van Salt Lake City en Calgary. “Hoewel het pas haar eerste races op internationaal niveau waren, vond ze haar eigen weg. Ze deed rustig haar eigen ding. Ik laat sporters ook het liefst los, zodat ze zelf blijven nadenken over hoe ze alles willen inrichten. Ik heb ervan genoten hoe zij daar als een komeet over het ijs is gegaan.”
Nadat Steen haar had begeleid tijdens de eerste World Cup, nam Hein Otterspeer het stokje van hem over in Calgary. “Ze vullen elkaar mooi aan. Hein schaatst mee en is heel erg met de techniek bezig. Bovendien weet hij hoe we naar zo’n wedstrijd toeleven. Ian ziet door zijn verleden (als docent omgangskunde, red.) juist snel hoe je je voelt. Hij is iets zachter. Ze hebben twee heel verschillende karakters”, legt Boersma uit.
Al tijdens haar eerste rondjes in Amerika voelde ze dat de concurrentie op haar lette. “Bij een van mijn eerste trainingen kwamen er verschillende buitenlandse rijders langs om me te feliciteren met mijn goede NK. Dan merk je hoe de schaatsers elkaar onderling in de gaten houden.”
Afgelopen zondag maakte ze tijdens de 500 meter deel uit van een unicum: voor het eerst eindigden de Nederlandse vrouwen op de bovenste vijf plekken. “Het niveau op deze afstand is heel hoog. Als er één hard rijdt, volgen er meer. Nu steekt Femke erbovenuit, maar we komen steeds dichterbij. Zo maken we elkaar beter.”
Eind december moet ze een deel van haar concurrentie achter zich laten, want maximaal drie rijders mogen de 500 meter rijden op de Spelen van Milaan. “Het Olympisch Kwalificatietoernooi schiet al weleens door mijn gedachten, daar wil ik op mijn best zijn. Het is een momentopname waarin je alles uit jezelf wil halen. Ik voel nog geen spanning, maar merk dat ik er veel zin in heb.”
Hoewel Boersma deze winter al bijna een seconde van haar persoonlijk record heeft afgereden - 38,02 werd 37,11 - ziet Steen nog genoeg verbeterpunten richting het belangrijke meetmoment aan het eind van dit jaar. “Anna kan laag in de 10,2 openen, dan pakt ze ruim een tiende winst en neemt ze meer snelheid mee naar het rondje. Daarmee zou ze een 36’er kunnen rijden, ik geloof dat het haalbaar is.”
Eerst wachten nog twee World Cups, te beginnen volgende week in Thialf. “Races om van te leren, maar ook te genieten. In het oranje mogen schaatsen in Thialf is heel gaaf. Ik had me ook nog maar net geplaatst voor de wereldbekers of ik mijn beste vriendin appte al dat ze tickets besteld had.”
