'Kom maar op, we maken het wel even'

Johan Heemskerk uit Warmond wordt door velen gezien als de Willie Wortel van de Warmondse IJsclub, maar hij maakt allerminst een verstrooide indruk. Hij is enorm betrokken bij de Warmondse gemeenschap, want niet alleen de ijsvereniging kan rekenen op zijn vakkennis. Eigenlijk staat hij altijd voor iedereen klaar.

Hoe bent u met vrijwilligerswerk binnen het schaatsen begonnen?
"Vroeger heb ik zelf in het gewest Zuid-Holland geschaatst, dat is zo'n 35 jaar geleden, dus ik weet wel wat schaatsen inhoudt. Daarnaast ben ik vrij technisch. Ik heb een eigen metaalbewerkingsbedrijf. Op mijn zestiende maakte ik al een kleine schuifmachine om sneeuw van het ijs af te kunnen schrapen."

"Toen we kinderen kregen, ging ik met hen mee naar de ijsbaan en stond ik langs de kant toen zij les kregen. Ik zag dat een trainster aan twaalf kinderen les moest geven en ik wilde gelijk meehelpen. Ik heb geen trainersdiploma's, maar ik ben echt een schaatser van nature. Ik heb tien jaar niet geschaatst, maar door mijn kinderen ben ik weer teruggekomen op het ijs."

Ondanks dat u zelf een tijd niet schaatste, bleef u wel actief voor de vereniging?
"Jazeker wel. De ijsclub is vlak bij ons in de buurt. Zo komen bijvoorbeeld iedere dinsdag vrijwilligers om het gras te maaien of andere werkzaamheden te verrichten en als er dan iets met metaal aan de hand is, staan ze voor de deur. En dan zeg ik: 'Kom maar op, we maken het wel even'."

Zo heeft u de deelnemers van de Poldercross inmiddels voorzien van warm water.
"Inderdaad. De Poldercross werd afgelopen september voor de twintigste keer vanuit de ijsclub georganiseerd.  Dat is altijd een heel spektakel, want daar komen wel zeshonderd deelnemers op af. Die worden allemaal hartstikke vies van de bagger en willen na afloop graag even douchen. Daarvoor hebben we twintig douchekoppen op het grondwater aangesloten, maar dat water was altijd maar zes graden. En na zo'n cross kan dat soms best koud zijn."

"Ik heb drie jaar lang gezegd dat er warm water moest komen en dit jaar kon ik er niet meer onderuit. Ik heb een hele grote warmwaterkachel gemaakt en nu kan iedereen tot 38 graden warm water douchen. Dus het is eindelijk gelukt."

U probeert telkens nieuwe dingen te bedenken om de sport en rijders verder te helpen?
"Ik maak ook slijpblokken, die Sven Kramer en Ireen Wüst en veel andere topschaatsers gebruiken. Hierin worden de schaatsen exact recht vastgeklemd. Ik heb verder een rondingsslijpmachine, die staat naast mijn bedrijf, want dat is een apparaat van 25 meter lang. Doordat je je schaats aan zo'n lange arm kunt monteren, heb je een pure passer die je ook over de lengte van je ronding heen en weer kunt bewegen. Maar dat wordt misschien te technisch. En ik heb een inline-skate-lopende band gemaakt."

En al uw uitvindingen laat u testen door uw kinderen?
"Ja."

Uw zoon Kees zit in Jong Oranje.
"Ik wist niet wat ik hoorde toen hij twee jaar geleden werd uitgenodigd. Echt prachtig. Kees is nu negentien en mijn dochter Lenneke zeventien, dus ze hebben nog een hele carrière voor zich. Ik ben zo trots als een pauw op ze en ik sta altijd voor ze klaar."

Schaatst u zelf nog vaak?
"Dit jaar nog maar weinig. Ik moet steeds meer aandacht schenken aan mijn bedrijf. Wij zijn een heel allround metaalbewerkingsbedrijf, eigenlijk een beetje een uitvinderij, en er wordt in deze tijd veel van je kennis gevraagd. Niet iedereen kan een uitvinding doen of een oplossing voor een apparaat verzinnen, dat kunnen wij wel. Daardoor ben ik zelf erg veel betrokken, ook 's avonds, bij de zaak."

En ook uw vrijwilligerswerk neemt tijd in beslag.
"Inderdaad, maar wel vooral de materiële dingen. Bij het training geven op het ijs deed ik altijd de assistentie, want ik heb geen diploma's. Ik vind het toch wel jammer dat de KNSB eist dat trainers gediplomeerd moeten zijn. Misschien zouden ze ook een soort test moeten kunnen laten doen waardoor iemand vrijgesteld kan worden. Ik kan vanwege mijn werk niet twee avonden in de week naar een cursus om schaatstrainer te worden, terwijl ik jarenlang training heb gegeven. Nu val ik alleen nog in als trainers niet kunnen."

Begin deze maand werd u verkozen tot Vrijwilliger van het Jaar van de gemeente Teylingen. Had u dat verwacht?
"Nee, totaal niet. Naast de ijsclub hou ik me ook nog bezig met andere dingen. Zo help ik mee met de organisatie van de Dikke Bandenrace en heb ik voor de handbalclub dug-outs gemaakt. En we hebben in Warmond ook de Schippertjesdagen en daar maak ik een penning voor. De waardering om dan verkozen te worden tot Vrijwilliger van het Jaar, is natuurlijk hartstikke leuk."

Wat is voor u de voldoening van uw vrijwilligerswerk?
"Tja, doordat ik de gave heb om dingen te vervaardigen heb ik ook een dweilmachine voor de ijsvereniging kunnen maken. Ik heb van een oude bollenkookketel een warmwatertank gemaakt en op die manier kunnen we de scheuren in het ijs vullen met een laagje warm water."

"Het is een enorme voldoening om 's avonds om een uur of tien, wanneer de ijsbaan dichtgaat, nog even met een club vrijwilligers te dweilen en ervoor te zorgen dat de hele baan zo glad is als een pas gedweilde kunstijsbaan. Wanneer ik dan de volgende dag kom kijken en ik zie het zonnetje over de ijsbaan schitteren, is dat voldoening. En als mensen onze Warmondse ijsbaan het Davos van Zuid-Holland noemen, zit ik helemaal te genieten."

"Maar ik word ook helemaal gelukkig wanneer ik kinderen, door ze een paar simpele aanwijzingen te geven, kan helpen met schaatsen. Ik zeg bijvoorbeeld altijd dat een schaatser op een koord moet lopen. Plaats je standbeen midden op het koord dat onder je is. Als je daar altijd aan denkt, plaats je je schaats altijd mooi onder je lichaam. Wanneer dat lukt, zie je dat die kinderen daar ook helemaal vrolijk van worden. Prachtig vind ik dat."

Via bijgaande link kom je op de Facebook-pagina van de Warmondse IJsclub met daarop o.a. een filmpje van de ‘skeeler lopende band’.

Welke vrijwilliger(s) wilt u graag terugzien in de ‘Vrijwilliger van de Week’, en waarom? Laat het ons weten door een mail te sturen naar redactie@schaatsen.nl