Zijn status van belofte ten spijt, miste Koen Verweij in het recente verleden vaak net de belangrijke internationale toernooien. Vooral in het vorige Olympische jaar had hij daar moeite mee. "Omdat ik als enige geen grote toernooien reed, was ik veel op mezelf aangewezen. Daarbij heb ik blessures gehad en kreeg ik nierstenen. Er zijn echt wel momenten geweest dat ik even helemaal geen zin meer had in schaatsen. Dat ik vorig jaar toch nog mijn wereldtitel bij de junioren wist te prolongeren was een enorme opsteker. Dan weet je weer waar je het voor doet."
Buikkrampen en een bloedneus vlak voor de start van de 5 kilometer konden Koen Verweij niet deren tijdens dit NK. Verweij stond met een duidelijke missie aan de start. "Ik ben lang genoeg de grote belofte geweest. Ik merkte in de aanloop naar dit toernooi ook echt dat ik ongeduldig werd. Ik moest het van mezelf nu maar eens waar gaan maken. Die druk die ik mezelf heb opgelegd, heeft goed uitgepakt dus dat doe ik een volgende keer graag weer. Wat ik van mezelf moet op het EK? (Lachend) Daar hebben we het nog wel eens over. Als je hier tweede wordt, moet je in principe internationaal mee kunnen doen in de top vijf, maar ik ga nu eerst uitzieken en herstellen."