In december pakte Knegt op de 1000 meter het zilver bij de wereldbeker in Shanghai en ook dit toernooi verwachtte de Fries veel van zijn favoriete afstand. Het liep allemaal even anders in de kwartfinales van het EK. Bij de start verschoof het ijzer van zijn linkerschaats een halve centimeter. “Ik kon helemaal niks meer met links en op één been kom je niet ver”, was de nuchtere conclusie van Knegt.
Knegt kon de finale wel vergeten, waardoor hij zijn tweede plaats in het klassement moest prijs geven. Het mankement werd veroorzaakt door een boutje dat net niet helemaal vast zat. “Ik vertrouw altijd op onze materiaalman. Hij kwam zelf naar me toe. Nee, ik heb niet gevloekt. Ik me moest me focussen op de volgende afstand.”
Op de drie kilometer zorgde Knegt gelijk voor spektakel en dat kreeg het publiek op de banken. De Fries won de tussensprint op 1000 meter en pakte daarmee vijf belangrijke punten voor het klassement. “Zo hadden we het ook besproken. Daarna hoefde ik alleen de Brit (Jack Whelbourne, red.) nog in de gaten te houden.” Knegt eindigde in de superfinale als derde.
Met de materiaalproblemen eerder op de dag kon Knegt, na de huldiging, niet meer zitten. “Misschien heeft het zilver gekost, maar ik ben tevreden met deze bronzen plak.” De 21-jarige shorttracker kijkt met een goed gevoel terug op zijn toernooi, waarin hij naast het brons ook de titel pakte met de ploeg. ”Beiden is supermooi, maar goud is het mooiste. Dat is nooit eerder gebeurd.”