‘Echt?’ Dat is de reactie van Viehhofens ploegleider Kurt Wubben vanaf zijn vakantieadres, wanneer hij zaterdagmiddag een bijzonder berichtje ontvangt. ‘Tom wordt kampioen puntenkoers!’, luidt de melding die voor ongeloof zorgt bij de Pijnackernaar die straks bij de marathons zijn mannen aanstuurt. Wubben moet het nieuws kennelijk even laten bezinken. Pas een klein half uur later stuurt hij een reactie. ‘Wat een topper, die Tom. Mooi!’
Het is dan ook de meest verrassende uitslag van twee dagen boeiende inlineskatesport op de piste in Rijssen. Niet alleen de topnotering voor die kleine vent uit Gouda zorgt voor verbazing, ook de klasseringen van de ploeggenoten Ruben Ligtenberg (tweede, uit Rijssen!) en Jorian ten Cate (derde, beiden van Okay-KPMS) komen redelijk uit de lucht vallen. Daarbij dient te worden vermeld: alle drie hebben ze meer dan recht op hun beloning. Knokkend tot de sterren voor hun ogen dansen heeft dit trio zich naar het podium gereden.
Den Heijer – hij is bijna 23 – heeft wellicht een vermoeden gehad dat hij het ver kon schoppen in deze discipline. Niet voor niets rammelde hij vrijdag aan de poort door in de afvalkoers alle schiftingen te overleven, om als nummer drie te worden afgevlagd. “Het betekent alleen niet dat je dan zomaar de titel op de puntenkoers kunt pakken, hè”, merkt hij zaterdagmiddag op, nadat hij zich heeft gemeld bij de inschrijvingsbalie. “Ik voel me goed, maar het is in dit soort wedstrijden een voordeel als je een ploeg om je heen hebt. Ik moet het zo meteen tegen een blok van vijf man van A6.nl opnemen. Dat vergt wel iets van je….”
De student sociologie wil best zijn tactiek verraden, mits de publicatie van dit verhaal pas na de race staat gepland. “Wil ik kans maken, dan moet ik nooit het gat naar andere rijders dichtrijden. Met uitzondering van die jongens van A6. En ik moet zien te profiteren als dat team zijn mannen een voor een zal ‘oproken’.”
Hij kan er wat van, op zijn schoenen met wieltjes. Klein van stuk, maar eenmaal in de baan voor niemand bang. Plus, niet te onderschatten, reteslim in koers. Vrijdag heeft-ie zich tijdens de eliminatierace bewust heel lang gedeisd gehouden en koos hij een plek in de schaduw van het stuivertje wisselen op de voorste rij van het peloton. “Tot het goede moment wachten om op te schuiven en dan er zeker van zijn dat ik mijn veroverde stek niet meer zou prijsgeven. Dat werkte wel goed.”
“Eerlijk gezegd ben ik in het normale leven niet zo’n brutaaltje. Op de baan soms wel, dan vind Ik het niet heel erg om me er bij teams tussen te dringen. Ik wil het fair houden, maar als ik bij vijf man in een treintje ruimte ontdek en ik kan er op een eerlijke manier tussen duiken, dan gebeurt dat”, legt hij uit. In feite rolt hij de film uit die zich een paar uur later live voltrekt. Met, inderdaad, Den Heijer him self in de hoofdrol die hij op weergaloze wijze zal vertolken.
Hij sleurt, hij springt in gaten, hij ramt door muren, en koppelt werklust aan meer dan genoeg snelheid en messcherpe sprints om de punten. Bij de eindafrekening torent de naam Den Heijer boven alle anderen uit. Een keer heeft hij zelf een brug moeten slaan tussen een paar ontsnapte mannen en het achtergebleven peloton; het blijkt een fluitje van een cent voor de mannetjesputter die, om in zijn levensonderhoud naast de studie en het drukke sportbestaan te voorzien, caravans waterpas zet. “Een beetje solderen, sleutelen, programmeren. Lekker technisch werk. Mooi hoor.”
Hij (in 2016 Europees kampioen puntenkoers bij de junioren-B) geniet onderweg en straalt na afloop van verrukking. “Het liep perfect. Geweldig dat het zo uitpakt. Het mooie is dat deze competitie een supergoede training is voor de winter. Elke keer rijd je een finale, dat is een prima investering voor de winter. Ja, marathons schaatsen is nóg leuker. We hebben een sterke ploeg voor het ijs. In skeeleren zijn de andere jongens wat minder. Zeker op de piste moeten ze het ook niet proberen. Dit werk dien je op jonge leeftijd te leren om op dit niveau mee te komen.”
De uitslagen van het NK? Hier