Oh, shit, geen marathon. Dat was de eerste gedachte, toen Kim Talsma zondagnacht na terugkeer van een trainingsweek in Spanje haar telefoon inschakelde en meteen door een reeks berichten met dezelfde strekking werd verrast.
In plaats van komende zaterdag naar Deventer te moeten voor de zevende race om de Daikin Marathon Cup, reist de Friezin woensdag of donderdag naar Hamar waar ze komend weekend zal debuteren in de World Cup, op de team pursuit. “Dat is wel even een andere wending, schoot door m’n hoofd na het lezen van de berichtjes. Rintje Ritsma had me willen bellen, maar ik zat in het vliegtuig. Daarom belde hij met mijn broer Marwin en daarna mijn moeder, dus kreeg ik het nieuws van allerlei kanten te horen”, vertelt Talsma, die vorige maand op Schaatsen.nl vrij duidelijk was over de kans om ooit de wereldbeker op de langebaan te halen. 'Dan zal ik nog wat beter mijn best moeten doen’, oordeelde ze eerlijk in een terugblik op het NK Afstanden.
Na dat toernooi is ze tot de orde van de dag overgegaan en kwam de aandacht weer volledig op het marathonschaatsen te liggen. De resultaten daarin zijn sindsdien week in week uit geweldig; ze won niet alleen drie wedstrijden, de dochter uit een echte schaatsfamilie veroverde ook de leiding in het klassement van de Marathon Cup. “Misschien heeft dat meegeholpen voor de bondscoach om mij te kiezen. Geen idee hoor, ik ben allang blij dat ik de kans krijg. Maar de marathon overslaan is lastig. De kans is groot dat ik het oranje leiderspak kwijt ben na zaterdag. Aan de andere hand: het is heel vet een World Cup mee te maken. Dat is net zo goed een mooie ervaring.”
Naar het buitenland om te schaatsen; de 24-jarige Talsma is er bekend mee, al heeft ze over de grens tot dusver alleen op twee Duitse banen gereden. In Inzell was ze tussen december 2011 en februari 2022 heel vaak te vinden voor kerstraces en trainingsperiodes, de baan in Berlijn bezocht ze een keer in het kader van de jeugdinterland tussen Duitse, Noorse en Nederlandse talenten. Met Femke Kok, Robin Groot en Merel Conijn reed ze de buitenlandse concurrenten compleet op een hoop. “Ik was B-junior en raakte in die tijd net overtraind. Op het moment dat ik aan de wereldbeker voor junioren zou kunnen deelnemen, was ik nergens meer. Daardoor zijn mijn buitenlandse avonturen beperkt gebleven tot Inzell.”
Des te leuker dat ze zo meteen rond schaatst in het Vikingskipet van Hamar. De team pursuit waarvoor ze is uitgenodigd door de bondscoach is geen alledaagse bezigheid. Talsma heeft er geen problemen mee. Dinsdagochtend trainde ze nog even in Thialf en vernam ze dat Melissa Wijfje dezelfde dag al naar Noorwegen zou vliegen. Van Antoinette Rijpma-de Jong kende ze het reisschema niet.
“De afspraak is dat we in Hamar een keer samen trainen. Ik vind het prima. Als ik ergens een marathon heb, rijd ik ook niet van tevoren op die baan om eraan te wennen. Het is sowieso gaaf dat ik een teamonderdeel mag rijden. Welke positie ik krijg in de ploeg maakt me niet zoveel uit. Volgens mij gaan we het zo doen dat ik de middelste ben. Dan zien we wel waar het ons brengt. Ik heb in de training voor het eerst zo’n achtervolgingshelm op gehad. Dat was ook een hele belevenis. Bij zo’n aero-ding voelt het net alsof je een emmer op je hoofd hebt. Dat vizier voor je ogen is al wennen, maar omdat je oren volledig in die helm zitten hoor je bovendien vrij weinig. Het is net alsof je in een tunnel rijdt: een beetje gek, maar erg leuk. Antoinette behoort tot het dreamteam van Nederland op de ploegenachtervolging en Melissa zal er ook meer ervaring mee hebben, dus dan kan ik het spel mooi met die twee meedoen.”
