"Ik ben helemaal leeg, dit voelt heel vreemd", stelde hij toen hij terug was gekeerd. "Dit is geen zilver winnen. Dit voelt echt als verliezen. We zullen straks alles op alles moeten zetten om Koen toch nog van de medaille te kunnen laten genieten."

"De marge van Ireen Wüst op de kilometer (meer dan een halve tel achter de Chinese winnares Zhang) betekende dat ze echt het zilver won. Maar Koen, op deze manier. Dit is gewoon verliezen."

Kemkers beschreef de rit van Verweij als 'een echte mannenrace'. "Dit was er één uit het boekje. Koen heeft echt tot de laatste meter ervoor gevochten. Zijn tijd van 1.45,00, echt geweldig. Hij is het gevecht vol aangegaan, heeft nergens iets laten liggen."

De coach, die niet twijfelt aan de tijdswaarneming, legde uit dat hij lange tijd alleen maar naar het scorebord heeft lopen staren. "Blijft het één?, blijft het één?, blijft het één? En dan die twee. Of de grond dan onder je wegzakt? Wat denk je zelf? Dat is zacht uitgedrukt. Natuurlijk."

Kemkers stond ook stil bij de lange weg die zijn atleet naar het olympisch podium heeft moeten afleggen. "Het was een ontzettend moeilijke, ingewikkelde route. En om dan hier toch op het podium te staan, dat is waar we van gedroomd hebben."

De coach benadrukte dat Verweij alsnog met een goed gevoel Sotsji kan verlaten. "Gelukkig ligt er nog goud in het verschiet op de ploegenachtervolging. Hij kan dus nog als olympisch kampioen naar huis."