De broers Schipper grepen de thuiswedstrijd in het West-Friese land aan om te proberen Rick alsnog op het podium te krijgen van de Marathon Cup. ’’Dan moest hij stijgen van plaats vier naar twee’’, vertelde Kay Schipper. ’’We hebben zitten rekenen en het kon, maar uiteindelijk is het niet gelukt.’’
Lang hoefde de inline-familie uit Medemblik daar niet over te treuren, want Kay Schipper legde keurig beslag op de eindzege in het klassement. Met een tweede plaats in de tijdrit en een tweede plaats in de marathon had hij meer dan voldoende punten daarvoor. ’’Dat kon eigenlijk ook niet meer fout gaan. Ik kon me bezighouden met het helpen van Rick, liefst ook aan de dagzege.’’
Die ging echter naar Tiemen van der Kolk. De zeventienjarige rijder uit Oene, eerder al Nederlands kampioen bij de Junioren B, was de sterkste in de sprint. Of beter gezegd: de man met de langste benen. Zijn spagaat moest een reikwijdte hebben van dik drie meter, zo leek het. Van der Kolk schoot in de lach. ’’Achteraf was ie ver genoeg, ja. Maar op het moment zelf dacht ik dat het niet genoeg was. Ik zag Rick Schipper komen en had het gevoel dat hij me voorbij was. Gelukkig was het voor mij net genoeg.’’
Van der Kolk was redelijk kapot na de meer dan pittige koers. ’’Het was echt behoorlijk zwaar, zeker tegen de wind in. Er werd ook nog eens behoorlijk doorgetrokken, dus het was afzien.’’ Het einde was voor Van der Kolk wel prettig. ’’Mijn eerste zege bij de senioren. Daar ben ik natuurlijk erg blij mee.’’