Ruurd Dijkstra kan ook op het ijs uit de voeten
Op een kampioenschap telt maar één ding: de winst. Maar in een dergelijke belangrijke wedstrijd zie je ook rijders die door het ijs zakken of juist pieken.
In de afvalkoers was de prestatie van winnaar Crispijn Ariëns opmerkelijk. Winnen bij je rentree na een blessure, dat is slechts voor echte kampioenen weggelegd.
Maar nog meer in het oog springend was de prestatie van Ariëns’ meesterknecht: Ruurd Dijkstra.
Crispijn en Ruurd zijn ploeggenoten van me in het team DHW/Power-play/Powerslide. Twee jonge honden vol mogelijkheden en ambitie.
Ruurd is nieuw in het team, maar door een ander wedstrijdprogramma reden we nog niet veel wedstrijden samen. Natuurlijk ken ik hem al langer, maar de gezamenlijke reis naar de wedstrijd in Yerseke onlangs was wel leerzaam.
Volgens mijn waarneming is Ruurd een rustige jongen. Bescheiden, maar vol dromen. Helemaal maf van inline-skaten. Maar zeker niet alleen een dromer. Ruurd is bovenal een doener. Een trainingsbeest.
Zijn frêle lichaam lijkt niet gebouwd voor zo veel arbeid. Maar Ruurd is niet te stoppen. Terwijl menigeen denkt dat het voor hem toch echt beter zou zijn om iets meer rust te nemen, bewijst Ruurd nu zijn gelijk.
In Heerde sleurde hij ronde na ronde aan kop van het peloton. Met Ariëns comfortabel op de bagagedrager.
Eenvoudig loodste hij zijn kopman door de opeenvolgende afvallingen. Om pas echt te verbazen in de finale, door nog even vol de sprint voor te bereiden.
Conditie, snelheid, karakter, teamplayer. Alles kwam samen. De overwinning van Ariëns was vooral loon naar werken voor Ruurd.
De enige titel die tot dusver op het palmares van Ruurd staat, is die van kampioen van de training. Maar dat Ruurd alle mogelijkheden heeft om in de toekomst dé kampioen te worden, bewees hij op Hemelvaartsdag 2011.
Voor mij is Ruurd een exponent van de zoveelste nieuwe lichting. Met een opvallend feit: Ruurd reed nog nooit op 5-wiels skates! Daarnaast is hij eigenlijk een beetje niet-Nederlands.
Ruurd rijdt onzettend goede bochten, maar op het rechte eind gaat het minder hard. De marathons zijn nog niet helemaal aan hem besteed. Volgens mij behoorlijk uniek voor een Nederlandse polderboy!
Hopelijk kan het nog vele unieke prestaties opleveren, waar we als toeschouwers net zo van kunnen genieten als afgelopen donderdag.