De zege kwam tot stand door sterk teamwerk. Onder anderen Elma de Vries, Mariska Huisman en Sharon Hendriks plaatsten vele aanvallen, waardoor de Duitse dames en Lollobrigida veel moesten achtervolgen. "De wedstrijd moest zo hard mogelijk worden", zei Kamminga. "Want hoe zwaarder, hoe beter voor ons team. Ik wilde eigenlijk heel erg graag dat er iemand van onze ploeg zou weg komen en voor de overwinning kon gaan."
Toen ze bijna verrast werd door de bel voor de laatste ronde, ging ze pas denken aan de eindsprint, die ze op imponerende wijze won, na voorbereidend werk van Huisman en Bianca Roosenboom. Uitbundig was ze niet. "Het was geen leuke wedstrijd. Ten eerste omdat we niet weg kwamen. Ik dacht: hoe kan het nu dat het ons niet lukt? Ik zag anderen wel met de handen op de knieën, maar we kwamen niet weg. Het was ook niet leuk, omdat een aantal rijdsters gewoon heel gemeen reden. Ik houd daar niet van. Maar ik ben natuurlijk wel blij dat ik heb gewonnen."
De overwinning kwam namelijk gelegen na de dag van gisteren. Ze werd net geen eerste op de puntenkoers en kreeg later een diskwalificatie op de relay. "Achteraf was die diskwalificatie terecht. Dat ik de puntenkoers verloor was wel heel zuur, omdat de speaker eerst zei dat ik had gewonnen."
"Maar gisteravond was ik mijn koffer al wat aan het inpakken en zag ik mijn medailles. Dat waren er toch al weer vijf, terwijl ik ook nog een aantal afstanden heb gemist. Ik voelde me eigenlijk best heel tevreden. Op alle afstanden heb ik er heel dicht bij gezeten en ik heb veel geleerd. Als team hebben we ook heel veel aan elkaar gehad. De marathon is wat dat betreft een bonus, maar wel een welkome bonus."
De 22-jarige Kamminga greep op deze kampioenschappen zes medailles, waarvan twee gouden. Het was voor het eerst in haar carrière dat ze de titel won op de marathon.