De 62-jarige Ali de Vent uit het Drentse Zorgvlied is een ‘mensenmens’ pur sang. “De belangrijkste leidraad in mijn leven is het omgaan met mensen,” vertelt zij. Tijdens het afgelopen KPN NK Inline Baan in Haulerwijk was zij één van de vele vrijwilligers die drie dagen lang in touw is geweest om er een geslaagd toernooi van te maken. Zij hield zich bezig met het rondebord en de aankomst.

Jarenlang reed Ali de Vent het hele land door om te jureren bij wedstrijden. Tegenwoordig is zij iets minder intensief betrokken bij het inline-skaten, maar  zeker niet minder enthousiast. “Ik hou ontzettend veel van sport en ik vind het nog altijd leuk om te jureren. We hebben ook een heel leuk jurykorps en ik vind het prachtig om dat te blijven doen.”

Sinds wanneer doe je vrijwilligerswerk?
“Ik doe mijn hele leven al vrijwilligerswerk. Bij het inline-skaten ben ik zo’n 10 jaar geleden begonnen toen skeelervereniging ‘De Draai’ in Haulerwijk is opgericht. Onze zoon skeelerde en wanneer ik hem bracht, zat ik vaak aan de kant van de baan. Er zijn natuurlijk altijd vrijwilligers nodig en dan ben ik liever zelf ook met iets bezig. Ik werd toen gevraagd om te jureren en ik ben begonnen als bochtencommissaris. Van lieverlee gaat zoiets het steeds verder en toen ben ik een aantal jaren hoofdscheidsrechter geweest.”

“Toen mijn zoon senior werd, ben ik wat minder gaan doen. We kregen ziekte in de familie en zo heb ik me wat teruggetrokken. Ik wilde nog wel scheidsrechter zijn, maar niet meer voor vast. Ik kon niet beloven dat ik er zou zijn en je kunt natuurlijk niet een avond van tevoren afzeggen. Men moet wel op je kunnen rekenen. Elk jaar volg ik nog een applicatiecursus om bij te blijven als jurylid.”

Het zijn vaak ouders die vrijwilligerswerk doen.
“Dat vind ik ook wel logisch, omdat zij er het dichtst bij staan. Maar als je iets beloofd moet je er ook voor staan. En dat is voor sommige ouders wel een drempel, ze voelen het als een verplichting. Toch moet je je realiseren dat zonder vrijwilligers, die iets doen voor een vereniging, onze kinderen niet kunnen sporten.”

Wat doe je precies als rondeteller/aankomstrechter?
“Als je bij het rondebord staat, hou je altijd de koploper in de gaten. Daar draai je op. Wat er achter in de wedstrijd gebeurd zie je dan niet. Verder let je op of de rijders die op dat deel rijden geen onreglementaire dingen doen. Zoals duwen, trekken of van de lijn afwijken. Als aankomstrechter kijk je naar wie het eerst over de streep gaat en of dat ook reglementair gaat.”

“Je moet goed bij de les blijven en af en toe is dat best lastig. Ik vind het prettiger nu mijn zoon niet meer meerijdt. Anders deed ik ook wel even een stapje terug, maar onwillekeurig let je toch op je eigen kind en ben je iets sneller afgeleid.”

Hoeveel mensen staan bij het rondebord en de finish?
“Daar staan we met 2-3 man. Tegenwoordig hebben we ook ondersteuning van de video. In mijn beginjaren moesten we alles nog zelf doen. Er waren nog geen transponders en we stonden alles zelf te klokken. Toen waren we wel veel tijd kwijt om iedereen op de juiste plaats te krijgen. Door de techniek gaat dat nu allemaal sneller. Destijds stonden sowieso 5 vrijwilligers te klokken en hielden de finish in de gaten. Elk van hen volgde 2 rijders.”

“Door de techniek kunnen we dit werk met minder mensen doen, maar in de jurywagen zitten tegenwoordig weer vrijwilligers achter de techniek. De vrijwilligers zijn nu dus op een andere plek nodig.”

Wat krijg je terug voor het vrijwilligerswerk?
“Je krijgt er vrienden voor. We hebben een heel leuk jurykorps, een team dat goed met elkaar overweg kan. Ik ben even weggeweest, maar ik kom echt weer in een ‘warm bed’ terug.”

Welke sportachtergrond heb je zelf?
“Ik ben altijd al een fanatiek volleyballer geweest, en schaatser op recreatief niveau. Ik heb mijn kinderen altijd gestimuleerd om te sporten. Ik vind dat belangrijk voor hun algemene ontwikkeling. Je leert incasseren, vreugde ervaren en je krijgt er vriendschappen door.”

Wat doe je in het dagelijks leven?
“Ik heb twee parttime banen: ik werk als assistent-begeleider bij mensen met een beperking en ik werk in een hotel als ontbijtmedewerkster.”

Wat zou voor anderen een motivatie kunnen zijn om ook vrijwilligerswerk te gaan doen?
“Je ziet de sport van een andere kant. Je let op andere dingen en het is heel leuk om van dichtbij mensen te zien winnen en hoe ze hun sport beleven. Het geeft voldoening dat je daar een bijdrage aan kunt leveren.”

“Tijdens het NK Baan in Haulerwijk vond ik het prachtig dat er best jonge jeugd was die ons verzorgde en heel attent was. Het is hoopgevend dat een aantal nieuwe jongelui weer vrijwilligerswerk gaat doen.”

Zelf doe je naast het inline-skaten ook nog ander vrijwilligerswerk.
“Dat klopt. Ik volleybal zelf en daarbij ben ik ook scheidsrechter. Daarnaast woon ik een toeristisch dorp waar zomerdag diverse evenementen voor toeristen worden georganiseerd. Zo hebben we de Paardenvierdaagse Zorgvlied en daar zijn ook vrijwilligers voor nodig. Dan ben ik bijvoorbeeld verkeersregelaar of ik sta bij het ringsteken punten te tellen.”

“Ik ben door mijn ouders opgevoed om vrijwilligerswerk te gaan doen en dat probeer ik ook aan onze kinderen zo door te geven. Bij gratie van vrijwilligers kunnen (sport)evenementen doorgang vinden. Die maatschappelijke betrokkenheid vind ik belangrijk.”

Hoelang blijf je nog vrijwilligerswerk doen?
“Zolang ik het leuk vind. Ik vind het namelijk prachtig om mensen te zien sporten. Verschillende sporten, op welk niveau dan ook. Zolang iemand maar z’n best doet en er plezier in blijft houden.”

Welke vrijwilliger wilt u graag terugzien in de ‘Vrijwilliger van de Week’, en waarom? Laat het ons weten door een mail te sturen naar redactie@schaatsen.nl!