Schouten reed haar race foutloos en sterk. In de finale was de Italiaanse Francesca Lollobrigida duidelijk te snel en Schouten net niet snel genoeg voor het podium. "Ik kan eigenlijk niets bedenken wat ik anders had kunnen of moeten doen. Het was een goede wedstrijd, misschien wel een van de betere die ik ooit reed. Maar het was mijn enige kans dit toernooi om zelf een medaille te halen, dus ik moest deze pakken van mezelf."
Vorig jaar werd Schouten nog Europees kampioen op de punten-afvalkoers. "Dat was compleet anders. We hadden thuisvoordeel en omdat Manon Kamminga de favorieten naar zich toetrok, kon ik demarreren. Nu moest ik op eigen kracht. Ik rekende niet op goud, maar wilde wel een medaille."
Dat Schouten maar één kans krijgt, vindt ze niet erg. "Het werken voor Manon vind ik heel logisch. Ik kan me er ook goed voor motiveren. Als ik zo goed als Manon was, zou ik ook willen dat ze voor me gingen rijden. Het enige dat ik wel eens lastig vind, is dat niet alle mensen waarderen wat je doet. Als ik zevende word, na een race hard werken, en dan te horen krijg dat ik 'slechts' zevende ben geworden."
"Natuurlijk kan ik thuis blijven en trainen voor het schaatsseizoen. Maar ik heb eens een jaar niet geskeelerd, en die zomer duurde zó lang! Ik ben een racer. Ik houd hiervan. Ik krijg hier meer energie van, dan van een sprongtraining."
Voor de Nederlanders was het een dag van net niet. Nichtje Kelly Schouten werd vierde, net zoals vele andere Nederlanders vandaag net naast de prijzen of finaleplaatsen grepen. "Vorig jaar was het één groot feest (17 gouden medailles, red.), we wisten dat het niet reëel is dat weer te doen. Lollobrigida doet nu weer mee, net als Bart Swings. En nu is het nét niet, de hele dag al."