Na Chad Hedrick volgden meer grote namen vanuit het inline-skaten. Alexis Contin, Bart Swings, Shane Dobbin zijn op het moment de meest bekende op grote toernooien, die ook allemaal wereldkampioen op wieltjes zijn geweest. Maar daarachter zitten er nog veel meer namen zoals Joey Mantia, Daniel Greig, Kalon Dobbin en nog anderen.Ik reken Michel en mijzelf niet mee als inline-skaters. Wij hebben inline-skaten altijd gecombineerd met schaatsen. Deze mannen hadden allemaal nooit van schaatsen gehoord tot Chad de overstap maakte.
Kalon Dobbin is het jongere broertje van Shane Dobbin. Ook Kalon is meerdere malen wereldkampioen inline-skaten geworden. In tegenstelling tot Shane is hij een sprinter. Ik sprak Kalon in Salt Lake City en hij reed in dezelfde out-of-competitionwedstrijd als ik. Hij een vijf kilometer en ik een 500 meter. "Een sprinter die een vijf kilometer schaatst?", vroeg ik hem? "Ik zou wel willen sprinten, maar de techniek is veel te lastig", zei hij. "Hoe kun je zo snel bewegen zonder alle kanten op te glijden en totaal de controle te verliezen?"
Voor zover ik weet is de enige inline-skater die het sprinten op ijs echt onder de knie heeft gekregen Daniel Greig. De jonge Australiër die wereldkampioen werd bij de junioren op de kortste afstanden traint nu met APPM mee. Hij staat nu bijna drie jaar op schaatsen en op het WK sprint in Calgary reed hij zijn eerste 34’er.
Sprinter op schaatsen worden lijkt een apart vak. Ik had meer sprintende inline-skaters verwacht in het schaatsen na Chad Hedrick, maar alleen de allrounders breken door. Veel sprinters (voor schaatswereld onbekenden) hebben het wel geprobeerd, maar zijn vaak vroegtijdig gestopt. En waarom zou je als sprinter een vijf kilometer willen rijden? Is er binnen het schaatsen één 500-meterrijder die mee kan op de 5000 meter? Het lijkt me een onbegonnen missie. Dan maar weer terug op wieltjes.