Inline-skaten in de regen
Gisteren was het de langste dag van het jaar. Het startschot van de zomer. Maar ondertussen vliegen de tweets over schaatsen op zomerijs je om de oren. Schaatsen is echter wel het laatste wat nu in mij opkomt.
Voor het eerst wordt de keuze om te stoppen met marathonschaatsen concreet merkbaar. Oud-collega’s proeven weer van het ijs, maar het laat mij koud. Al dacht ik in het weekend wel even aan een voordeel van het schaatsen: vanwege de veelal overdekte banen heb je minder stress over het weer.
Wat dat betreft waren er in de afgelopen jaren wel een paar hele goede uitvindingen: buienradar.nl en de inmiddels welbekende MPC Storm Surge regenwielen. De buienradar lijkt gemaakt voor sporters. Handig om een training te plannen tussen de buien door bijvoorbeeld. In een wedstrijd ben je gebonden aan de starttijd en regent het dan, dan is het Storm Surge wiel een absolute must.
Een wiel speciaal ontwikkelt voor natte omstandigheden. Meer grip dan een ‘normaal’ wiel zonder dat het zo zwaar rijdt dat je geen snelheid meer kan maken. Een relatief nieuwe uitvinding, pas in 2007 deden ze hun intrede in het peloton. Een race waar Alain Gloor en Jan van Loon flink uithaalden en het peloton in één klap wisten te overtuigen van het nut van deze wielen.
Toch blijft skaten in de regen een strijd met jezelf. Een kwestie van techniek aanpassen. Korte prikslagen werken goed. En continu de grens opzoeken hoe hard je kunt afzetten. Met vaak toch de nodige slippertjes. Je merkt het aan je liezen de volgende dagen. Regenrijden is een kunstje wat je moeilijk kan leren. Helaas kun je het wel afleren merkte ik vorig jaar.
Diverse wedstrijden won ik in de regen. Maar vorig jaar lukte helemaal niets. Het behoort eigenlijk als vanzelf te gaan, maar plots moet je op zoek naar dat regengevoel. Je probeert extra voorzichtig. Of toch maar extra risico. Je imiteert je voorganger die geen problemen kent. Maar alles blijkt even kansloos. Het lijkt niet echt te verklaren, maar wellicht zal het een onbewust ingebouwde veiligheidsmarge zijn. De leeftijd en het papa zijn zullen daar wel verantwoordelijk voor zijn.
Hoe anders was dat in mijn beginjaren. In 1990, mijn tweede wedstrijdjaar en 12 jaar jong, leerde ik was nat asfalt voor nadelen kent. In Oldebroek schoven we met zo ongeveer het complete jeugdpeloton de hekken in. Jeugdige overmoed leverde twee gekneusde polsen op. Maar skaten bleef gewoon een fantastische zomersport!