Dedden wendde zich drie jaar geleden tot de marathon. De 22-jarige rijdster uit Wanneperveen had zich tot dan toe geconcentreerd op de langebaan, maar voelde de behoefte ook de langste afstanden eens te proberen. Een stap die niet zonder succes was. Dedden werd meteen ingelijfd door Palet Schilderwerken en ontwikkelde zich in die formatie gestaag.
De climax van die ontwikkeling volgde zaterdag in Alkmaar, waar ooit de victorie begon in de strijd tegen de Spanjaarden, maar waar nu de jonge Dedden – studente HBO Verpleegkunde - haar mooiste moment beleefde. ’’Ja, dat had ik van tevoren echt niet gedacht om met mijn eerste zege het seizoen te kunnen afsluiten. Beter kan het niet eindigen natuurlijk.’’
Dedden maakte deel uit van een kopgroep van negen vrouwen, die een ronde voorsprong hadden genomen op het peloton. In de finale kwam het tot een scheuring, waar Dedden mede de hand in had. ’’Ik wist dat ik met die negen meiden niet moest wachten op de sprint. Dat is niet mijn sterkste onderdeel. Ik moest daarom proberen weg te rijden. Daniëlle Lissenberg en Birgit Witte kwamen er nog bij en vervolgens konden we met z’n drieën wegblijven.’’
Dat kon mede doordat de overige dames vooral elkaar aankeken in plaats van te rijden. Carien Kleibeuker probeerde het uiteindelijk wel, maar staakte die poging op het moment dat de rest al het werk op haar schouders legde. De drie vuchters wisten meteen dat zij mochten rijden om de podiumplekken.
In die sprint liet Witte het al snel lopen. De winnares van de Alternatieve op de Weissensee wist zich al zeker van het podium en nam daar genoegen mee. ’’Bleef Daniëlle Lissenberg over. Ik heb niet omgekeken, ben zo hard mogelijk naar de streep gereden.’’
Dat volstond voor haar eerste zege, iets wat Dedden zelf nauwelijks kon bevatten. ’’Ik was natuurlijk vooral heel blij, maar ik moet ook eerlijk zeggen dat ik het allemaal amper nog besef.’’