En wat twittert Rachel dan zoal? Van alles. Over de wedstrijd, de reis ernaar toe, dat de ijsbaan een doolhof is, dat ze zenuwachtig is, dat ze moe is, dat ze zin in de wedstrijd heeft, misschien wel welke kleur nagellak ze bij haar pakje zal dragen. Je kunt het zo gek niet bedenken of het staat op Twitter.
En Rachel Epstein is zeker niet de enige die haar leven deelt met iedereen die haar maar volgen wil. De vrijheid van meningsuiting viert hoogtij in het nieuwe mediatijdperk. Kun je dan werkelijk al je belevenissen en ideeën publiekelijk delen? Misschien. In ieder geval heeft de ISU inmiddels een guideline opgesteld. Aanleiding was de tweet van een rijder waarin hij publiekelijk maakte het niet eens te zijn met de jurybeoordeling. Hij werd door zijn bond op het matje geroepen en een relletje werd in de kiem gesmoord.
Misschien wel jammer, want dit soort gebeurtenissen komt de kijkcijfers vaak ten goede. Het incident tussen twee Amerikaanse dames in 1994, Tonya Harding en Nancy Kerrigan, staat velen – zelfs mensen die nooit naar kunstrijden kijken – vaak nog helder voor de geest, bijna achttien jaar na dato. De kijkcijfers voor het damesevenement van de Olympische spelen in Lillehammer scoorden bij gevolg hoger dan de Superbowl dat jaar.
De guideline van de ISU is bedoeld om de populariteit van de sport te vergroten en vervelende situaties rondom sociale media te voorkomen. Alle atleten, officials en medewerkers van een ISU evenement, worden dan ook opgeroepen de sociale media op een positieve manier te gebruiken.
Om de sport te promoten, om interessante feiten en persoonlijke ervaringen te delen. Wel: schrijven hoe het ging op de wedstrijd. Niet: de jurybeoordeling ter discussie stellen. Ook het gebruik van foto’s is niet zonder gevaar, komt copyright weer om de hoek. En mag je nu wel of niet een foto plaatsen van iemand die hoogst verbaasd is na zijn jurybeoordeling?
In ieder geval mag je zonder dat je bang hoeft te zijn voor overtredingen, je kleur nagellak met de wereld delen. Lekker veilig. Maar interessant? Het sluit wel aan bij de tip die Jeroen Prins had voor Rachel Epstein waar het gaat om het publiekelijk handhaven van je privacy.
"De oplossing is ZO VEEL twitteren dat je 'echte' tweets niet opvallen tussen de politiek correcte tweets." De kleur nagellak van Rachel kan dus best eens een afleidingsmanoeuvre zijn. Het antwoord van Rachel op Jeroen volgt al snel: "Haha omheen Twitter heb ik ook nog een leven!" Dus toch geen twitteroffensief van Rachel. Gelukkig maar, anders zou ze geen tijd overhouden om te schaatsen.