Schaatsen hoeven niet mee, dus skeelers? Ja. Wat fietskleding en toch ook maar een regenjas want je weet tenslotte maar nooit. Een paar trainingsbroekjes kort, lang en driekwart. Uiteraard gaat er ook Craft-onderkleding mee. Een aantal zonder mouwtjes, met korte mouwtjes en lange mouw.
Niks is zo veranderlijk als het weer dus een aantal dikke truien, wat vestjes en pullies gaan ook mee in de tas. Een bidon voor tijdens de trainingen, een grote en een kleine. Ik neem twee hartslagmeters mee. Omdat wij veel trainingen op hartslag doen is het belangrijk om er altijd een extra te hebben mocht een het begeven.
Een pak hagelslag en wat potten pindakaas mogen als echte Hollandse natuurlijk niet ontbreken in de tas. O ja, ook nog wat chocola, uiteraard minstens 72% cacao, en een paar pakken Liga’s. Aangezien in Italië (meestal) de zon schijnt lijkt het me verstandig om wat zonnebrillen mee te nemen.
Verder ondergoed, sokken, bikini’s en wat opladers. Ook de nodige schoenen worden ingepakt. Sportschoenen, krachtschoenen, fietsschoenen, spikes en tennisschoenen(voor schaatssprongen). Verder gaan er ook nog slippers, zwarte sandalen, gympen, laarsjes en beige sandalen mee. Ai, hakjes mee of thuislaten? – ik twijfel – toch mee!
Ik ben begonnen met een cursus binnenhuisarchitectuur dus linialen, tekenpotloden, gummetjes, alles gaat mee. Onder het mom van ‘huiswerk’ een lading woonboekjes en voor meer inspiratie uiteraard ook wat modemagazines Elle, Vogue, Cosmo, Glamour etc.
De toilettas. Deze is gevuld met de nodige en onnodige spulletjes en is al een koffer op zich. Ha! laat ik mijn paspoort ook maar meenemen. Het zal niet de eerste keer zijn dat ik deze vergeet.
Ik vind het altijd leuk om filmpjes te maken van onze belevenissen en trainingen. Daarom gaat mijn filmcamera ook mee. Aangekomen bij de vrijetijdskleding. Rokjes, jurkjes, lange broek(en), korte broek(en), hemdjes, truien en vestjes. Voor elke gelegenheid is er wel iets mee. Ai, de koffer is al aardig gevuld. Gelukkig gaat deze mee met de bus en maakt het gewicht dus niet uit. Wij vliegen en Rutger en Ronny (onze fysio) rijden de bus naar Italie. Wat een luxe.
Ontelbare keren heb ik mijn tas al in en uitgepakt. Je zou denken dat er inmiddels een soort systeem is gekomen. Op twitter deed ik ooit een oproep voor ‘inpak-tips’. Uiteraard kreeg ik hier een aantal zeer bruikbare tips maar het wil niet lukken. Uren moet ik uittrekken voor het inpakken van mijn tas en al-tijd vergeet ik wel iets. Zo gestructureerd als ik kan zijn met schaatsen, zo chaotisch ben ik met inpakken. Ach, na al die jaren heb ik me erbij neergelegd.
Alles wordt in de auto geladen en ik zie de buurman kijken. "Ga je verhuizen?", vraagt ‘ie... “Nee buurman, ik ga twaalf dagen op trainingskamp.”