Deze week vertellen Joke van de Scheur (Elst) en Martin Reen (Dodewaard) enthousiast over hun vrijwilligerswerk en hun passie voor het schoonrijden. Zij besteden veel tijd aan deze sport en het werk als vrijwilligers doen zij met veel liefde. Al 25 jaar zijn zij een paar bij het schoonrijden en nog altijd genieten zij van het zwieren over het ijs.
Wat vinden jullie zo mooi aan schoonrijden?
Joke: ‘Alles. Het totaalplaatje. De gezelligheid tijdens de trainingsavonden met muziek en koffie, maar ook het stukje spanning voor de wedstrijden. Tijdens het afgelopen NK in Utrecht heb ik mijn 157e medaille gewonnen. Fantastisch. Het is een sport die je heel lang kunt blijven doen. Ik doe het al 25 jaar en nog steeds met heel veel plezier. Ik ben destijds door mijn zus meegenomen en ik vond het gelijk heerlijk om te doen.’
Martin: ‘Ik zag de schoonrijders altijd op het natuurijs bij ons in Dodewaard en dat vond ik wel heel leuk. Iemand vroeg me mee te gaan naar een training in Utrecht. ‘Je hebt zo’n mooie houding,’ zei hij. Eerst dacht ik ‘daar begin ik niet aan’, maar toen ben ik toch een keer meegegaan. In Utrecht werd ik erop gewezen dat ik maar met Joke moest gaan rijden, omdat we precies dezelfde slag hebben. Het eerste jaar werden we gelijk Nederlands kampioen in de B-klasse en sindsdien hebben we altijd samen meegedaan aan wedstrijden.’
Hoelang duurt jullie seizoen?
Martin: ‘We beginnen meestal eind september. In maart hebben we dan het NK en daarna doen we nog één keer een afsluitende training. En dan sluit ook de ijsbaan.’
Welk vrijwilligerswerk doen jullie en waarom zijn jullie dat gaan doen?
Joke: ‘Ik ben nu 2 jaar baancoördinatrice en ik in het geld van mensen die vrij komen rijden tijdens onze trainingsuren in Utrecht. Daarnaast hou ik nog wat andere dingen bij, bijvoorbeeld dat er een kaartje wordt gestuurd wanneer iemand ziek is. Ook help ik mee met de organisatie van de afsluitende training, waarbij we na het schaatsen nog gezellig koffie en gebak nemen. We proberen er met elkaar nog een hele leuke avond van te maken.’
‘Ik ben eigenlijk door iemand naar voren geschoven. Degene dacht dat ik het wel zou kunnen doen. Vrijwilligers liggen bovendien niet voor het opscheppen. Iedereen zegt wel ‘het moet gebeuren’, maar er moet wel iemand zijn die het wil doen.’
Martin: ‘Zolang als ik schaats doe ik al vrijwilligerswerk. Met vier mensen geven we les in het schoonrijden. Daar hebben we een opleiding voor gehad en inmiddels zijn er ook leerboeken samengesteld, zodat op alle ijsbanen lesgegeven kan worden. Verder ben ik vrijwilliger bij de ijsclub in Dodewaard. We hebben een prachtige accommodatie en samen met mijn vrouw hou ik het gebouw schoon. Zodra er iets te doen is, weten ze me ook altijd wel te vinden. Ik vind het leuk om te doen, omdat ik er heel erg bij betrokken ben.’
‘De reden dat ik het ben gaan doen, is dat er zonder vrijwilligers niks gebeurd. Er zijn gewoon mensen die het moeten doen. Ik was nog maar amper aan het rijden en toen werd ik al in het bestuur van de KNSB en LVS (Landelijke Vereniging van Schoonrijders) gevraagd. Dat heb ik ook nog 13 jaar gedaan. Het zijn toch altijd bepaalde mensen die vrijwilligerswerk doen.’
En u bent zo’n persoon?
Martin: ‘Ik kan wel goed met mensen omgaan en ik heb in mijn werk altijd een leidinggevende functie gehad. Ik neem ook meestal het voortouw.’
Jullie zien er vaak prachtig uit en trekken ook veel bekijks.
Joke: ‘Dat heb ik te danken aan Martin, want hij is kleermaker. Hij heeft nu ook zulke mooie kostuums uit Hindeloopen gemaakt en daar hopen we volgend seizoen mee te rijden.’
Martin: ‘Ik heb jarenlang in de confectie gewerkt – nu ben ik gepensioneerd - en aan de hand van oude kledingstukken heb ik de patronen nagemaakt. Vanaf volgend jaar rijden Joke en ik naast de wedstrijden ook de shows samen. In Hindelooper klederdracht. Dat ziet er altijd zo fleurig uit.’
Joke: ‘Het rijden op natuurijs in klederdracht is voor ons natuurlijk het mooist. We horen dan ook heel vaak mensen zeggen: ‘Waarom zien we dit niet vaker?’. Wij zouden ook wel wat meer in beeld willen komen, maar wanneer Mart Smeets op televisie zegt dat het ‘oubollig’ is, doet dat de sport natuurlijk geen goed. We zijn één van de oudste schaatsdisciplines, dus dan is het wel leuk wanneer daar toch af en toe wat aandacht voor is. Zoals laatst bij Omroep Max.’
Hoeveel mensen doen aan schoonrijden?
Martin: ‘Zo’n 365 mensen zijn lid van de LVS. Zo af en toe komen er wat jonge mensen bij, maar dat zouden veel meer moeten zijn.’
Joke: ‘We proberen op allerlei fronten om mensen warm te krijgen voor onze sport. Wanneer er natuurijs ligt, wil iedereen schaatsen. Eigenlijk moet men het gewoon een keer doen en dan moet het je pakken. Bovendien hebben we het altijd heel gezellig met elkaar. We zijn net één grote familie en we delen één passie. Het geeft voldoening wanneer je iemand daarvoor enthousiast kunt maken.’
Hoelang denkt u er nog mee door te gaan?
Joke: ‘Schaatsen is mijn grootste hobby, dus ik hoop dat ik dat nog jaren mag blijven doen. Ik ben dankbaar zolang ik mag rijden.’ Martin: ‘Zolang als we kunnen.’