Zo’n beetje op de streep stak Evert Hoolwerf zijn handen al in de lucht na de bloedstollende sprint met Thom van Beek. Maar de aarzeling was zichtbaar in het gebaar van de Eemdijker. Overtuigend was het gejuich niet. "Klopt", gaf Hoolwerf later schoorvoetend toe. "Het was heel close en ik was er inderdaad niet helemaal zeker van. Maar ja, je moet natuurlijk altijd juichen."
Zijn gevoel bleek echter juist. Hoolwerf klopte Van Beek nipt in het eerste duel dat de twee weer uitvochten na het NK. Een week eerder in Groningen was dat er niet van gekomen. "Daar had ik heel veel problemen met mijn materiaal. Ik had het gevoel op een kromme schaats te rijden, maar achteraf bleek de buis gescheurd. Ik heb die wedstrijd wel uitgereden, maar met grote moeite. Kon ook niet meedoen in de sprint."
De zege in Tilburg, waarbij Hoolwerf en Van Beek de snelsten waren in een kopgroep van vijf die geen ronde voorsprong had, voelde als genoegdoening voor het missen van de nationale titel. Morele revanche. "Op het NK zat ik in een goede positie, maar ik verknoeide het zelf. Ik werd derde, maar was zeer teleurgesteld. Achteraf kwam wel het besef dat ik toch brons had veroverd, maar ik wilde die titel heel graag."
Het NK was één van de twee grote doelen die Evert Hoolwerf zichzelf voor dit seizoen had gesteld. Het andere was het klassement van de Marathon Cup, maar inmiddels is duidelijk dat hij beide prijzen aan Van Beek moet laten. "Van het klassement besefte ik dat al heel snel. Thom van Beek is gewoon sneller in die tussensprints en hij sloeg al vlot een behoorlijk gat in de stand."
En dus richt de Eemdijker uit de stal van Henk Angenent het vizier op het volgende doel. "Dat is natuurijs. Op de Weissensee wil ik mezelf zeker laten zien."
Dat is het toneel waar Hoolwerf zich thuisvoelt. Al als vijftienjarige reed hij mee in de Aart Koopmans Memorial. "En ik reed 'm nog uit ook. Natuurijs ligt me gewoon. Komt misschien ook door het inline-skaten. Ik ga makkelijk over slecht ijs, kan de scheuren soepel ontwijken. Nu wil ik wel eens zien wat ik de komende weken in Oostenrijk kan bereiken."
Wat Hoolwerf in ieder geval al wel bereikt heeft, is dat hij een topseizoen achter zijn naam heeft gezet. Met vier zeges en een structurele hoofdrol in de wedstrijden heeft hij zijn visitekaartje afgegeven.
Ook aan de ploegen in de Top Divisie. Het lijdt geen twijfel dat het talent uit Eemdijk volgend seizoen zijn opwachting op het hoogste niveau maakt. De vraag is alleen waar. Henk Angenent slaagde er dit seizoen niet in een hoofdsponsor voor de ploeg te strikken en de toekomst is daardoor ongewis. Ook voor Hoolwerf. "Ik weet nog niets", geeft hij toe.
Maar ook voor hem zelf is het zonneklaar dat hij toe is aan een stap hogerop. "Dat lijkt me wel. Ik heb dit seizoen in de wedstrijden met de Top Divisie, in Biddinghuizen en Rotterdam, laten zien dat ik met die jongens mee kan. Eindigde twee keer in de top vijftien. Dat zegt wel wat. Nog een jaar in de Eerste Divisie zou stilstand betekenen. Dat wil ik absoluut voorkomen."
Liesbeth Milatz won in Tilburg de finalewedstrijd van de landelijke Regiotop en pakte zo de eindzege in deze competitie| Foto: Neeke Smit