Hoe meer goud, des te gretiger Suzanne Schulting wordt

“Een Aziatische oorlog, ja”, verbeterde ze grinnikend de net geopperde term waarin alleen de Koreaanse tegenstandsters werden aangehaald. Schulting had gelijk: ook de Chinese Chutong Zhang had zich tijdens de World Cup-finale van de 1000 meter in de openingsfase laten gelden, al bleek zij geen strijdster van de lange adem. Dat was op voorhand bekend geweest.

Aan de drie meiden uit de republiek met ruim 51 miljoen inwoners zou de kopvrouw van de nationale trainingsselectie NTS de handen vol hebben. “Van Koreanen die samen in een race zitten weten we dat ze heel goed kunnen en willen samenwerken. Dat deden ze dan ook. Kun je dat doorbreken, en zie je vervolgens na de rit de teleurstelling op hun gezichten, dan vind ik dat letterlijk goud”, aldus Suzanne over het tweede klinkende succes van het eerste World Cup-weekend, dat nog zou worden uitgebreid met teamgoud op de relay voor de vrouwen.

Net zoals in de 1500meter-race van zaterdag presenteerde Schulting zich meer in de gedaante van een doortastende schaatsster die er geen moeite mee had een schaakspel te ontplooien in plaats van een ordinair potje hardrijden – wat zij als de beste ter wereld kan. Daarvoor was er het nodige huiswerk verricht, uiteraard in samenspraak met de technische leiding van Nederland. Het ligt voor de hand dat daarbij de dit seizoen nieuw aangetrokken Annie Sarrat een voorname rol vertolkte. De Canadese staat erom bekend dat zij een database heeft opgebouwd waarin álle bijzonderheden van de mondiale wereldtoppers staan vermeld. Op basis daarvan kon de staf mooi verschillende scenario’s op tafel leggen die het Koreaanse trio zou kunnen toepassen.

De opdracht voor Schulting was erop afgestemd: “De sleutel was vertrouwen blijven houden, de rust bewaren, in ‘the pack’ (de groep, red.) blijven rijden, bij insluiting te wachten en een gaatje te houden om op het juiste moment toe te slaan. Ik geloof wel dat ik dat behoorlijk goed heb gedaan. Wie de wedstrijd heeft gevolgd, heb ik laten zien wat shorttrack is op de 1000 meter, en dat het met forse spanning gepaard kan gaan. Hopelijk heeft televisiekijkend Nederland op het puntje van z’n stoel gezeten…”

Ze vertelde het met bravoure, maar die was op zijn plaats. De show had geboeid en vormde een mooi verlengstuk van de demonstratie op de 500 meter met Xandra Velzeboeer in de hoofdrol. “Dit zijn de ritten die tot de verbeelding spreken. Je kunt een shorttrackrace op veel verschillende manier winnen. Als je het echter zo doet, door op 2,2 ronden van het einde vanaf ‘drie’ de koppositie te pakken en een lange neus te trekken naar de Koreaansen, is dat erg lekker. Ik heb nu al zin in Salt Lake City waar ik aan de 500 en 1000 meter meedoe”, verklaarde Schulting. Als Nederland hebben we weer bewezen dat we tamelijk goed zijn. Toch mogen we niet vergeten dat lang niet alle grote rijders naar Montréal zijn gereisd. Juist voor de ‘jonkies’, de meiden en jongens die opkomen, is dat de kans om net een ronde langer mee te draaien en zich verder te ontwikkelen."