Natuurlijk, ik weet het, wij Nederlanders zijn al jaren gouddelvers bij de internationale juniorentoernooien. Dus, aanstaand weekend in erbarmelijk koud Finland halen ‘we’ (daar heb je hem weer) die titel gewoon even op. Daar hoeven we eigenlijk niet moeilijk over te doen, niets om je zorgen om te maken.
Maar, voordat iedereen nu nonchalant achterover gaat liggen, een slok van een felgekleurde cocktail neemt en heel solidair geniet van de zon vanuit een warme vakantiebestemming: dat is allemaal niet zo vanzelfsprekend! Er is veel concurrentie en we mogen niets aan het toeval overlaten!
Daarom is het hoog tijd voor wat persoonlijk advies aan jong oranje-trainer Erik Bouwman. Het gaat om Lotte van Beek, onze grootste troef. Want naast het feit dat de 19-jarige Zwolse inmiddels al bijna elk jaar wel een Nederlandse titel binnenhaalt én dat ze de regerend wereldkampioene is, weet ik precies de juiste manier om haar naar deze titel te loodsen.
Het is namelijk zo: met iets voor-de-hand-liggends win je het spelletje niet altijd, we moeten met de tijd meegaan. De tactiek is heel simpel, we houden Lotte gewoon een dikke vette worst voor.
Ik weet dat er ook voor junioren al aardig wat tegenover staat op zo’n kampioenschap en te veel verwennen is ook niet goed. Maar bloemen, wat geld, kransen, medailles, wellicht een mooi sponsorcontract voor het volgende seizoen, het is allemaal leuk en aardig, toch gaat het daar tegenwoordig niet om, dat is niet voldoende. De worst wel.
En deze keer in letterlijke zin, want het gaat om de befaamde grillworst van ome Henri. Sinds Lotte’s ome Henri gestopt is als slager eet Nederlands grote schaatstalent geen grillworst meer. Er is namelijk niets wat daaraan kan tippen.
Laten we de handen ineen slaan. Komt allen uit uw (strand)stoel! Als ome Henri nog een keer zijn uitmuntende worst maakt, coach Erik zijn rondebord op de kruising vervangt voor een hengel met daaraan de aantrekkelijke accessoire, dan kunnen de toeschouwers zich langs de baan verspreiden om met de hengel over het overgebleven stuk ijsbaan te rennen en het komt helemaal goed.
Lotte hoeft geen sublieme voorbereiding, maar kan lekker in de warme kleedkamer van Seinäjoki blijven zitten en zich vermaken met een van haar grootste hobby’s, tekenen, of proberen het volgende spelletje op haar Ipad uit te spelen, wat ze zelf haar ‘verslaving’ noemt.
Zodra de worst in zicht is, wordt het een fluitende reis naar de wereldtitel en hebben ‘wij’ weer een wereldkampioene allround bij de junioren.
Goud is het doel, toch?
“Ja, ik wil mijn titel verdedigen, ondanks dat mijn voorseizoen niet helemaal ging zoals gehoopt.”
Wat ging er mis?
“Ik was niet helemaal fit en het liep een periode niet. Het gaat nu de goede kant op en ik lig op koers. Ik heb er heel veel zin in en ik denk dat het wel een spannende wedstrijd gaat worden.”
En de kou, zie je daar tegenop?
“Ik hou meer van kou dan van warmte, maar als het -20 is, gaat dat wel wat ver. Gelukkig is het dit weekend waarschijnlijk rond de -5 graden en anders heb ik een hele lading kleding mee.”