Tijd voor het opmaken van de balans en eventueel het bijstellen van de koers richting Sotsji. Want wie denkt dat je er pas hoeft te staan in februari 2014, heeft het mis. In maart 2013 wordt het grootste deel van de startbewijzen voor Sotsji al uitgedeeld op het WK en dan kun je maar beter zorgen dat je vooraan in de rij staat.
Het paarrijden had zelden zo’n spannende ontknoping als dit WK. Vaak genoeg is er kritiek geweest op het nieuwe jurysysteem, maar volgens mij was ik er zelden zo blij mee als nu. Een fout in de korte kür bracht het toppaar Volosozhar/Trankov op de achtste plaats, op acht punten achterstand van de Duitsers Savchenko/Szolkowy. In het oude systeem hadden de Russen de Duitsers nooit meer van hun troon kunnen stoten.
Goed, theoretisch was alles mogelijk als het hele klassement over de kop ging, maar in de praktijk kon je vanaf een achtste plaats de WK-titel op je buik schrijven. Nu niet. De Russen reden alsof hun leven ervan afhing, wonnen met overmacht de lange kür en misten uiteindelijk op slechts één tiende punt het goud.
Wisten de Russen het bij het paarrijden weer een beetje goed te maken, bij de heren maakten ze er een potje van met een 17e en 18e plaats. Ze misten weliswaar Europees kampioen Evgeni Plushenko door revalidatie van een operatie, maar zoals het er nu voorstaat zal de 29-jarige volgend jaar opnieuw voor Rusland de kastanjes uit het vuur moeten gaan halen en de nodige startbewijzen in de wacht slepen.
Ook bij het ijsdansen zullen de hoogste bazen van Rusland zich achter de oren krabben, want met een vijfde, zevende en negende plaats is goud op de Olympische Spelen in eigen land verre van binnen handbereik. Canada lijkt daarentegen in beide categorieën goede zaken te doen met titelprolongatie voor Patrick Chan bij de heren en titelherovering voor Tessa Virtue en Scott Moir.
De grootste verrassing kwam misschien wel bij de dames, waar de Italiaanse Carolina Kostner, eindelijk toch goud pakte. Ze werd eerder al twee keer derde en een keer tweede en heeft inmiddels vier Europese titels op zak, maar het wereldkampioenschap ging telkens net aan haar neus voorbij. De dame die drie weken geleden de Challenge Cup in Den Haag gebruikte als voorbereiding op dit WK, hield het hoofd koel en mocht eindelijk op de bovenste trede van het podium plaatsnemen. Met het oog op Sotsji mag Italië hopen dat ze na dit hoogtepunt nog niet aan stoppen denkt.
Het zal me niets verbazen als we in kunstrijland de komende maanden nog een aantal berichten krijgen over nieuwe, jonge rijders die in stelling worden gebracht, over trainerswissels of comebacks. En dat is geen toeval in een pre-Olympisch jaar. Sotsji duurt nog even, maar ligt duidelijk in het vizier.